Fálkinn - 28.02.1966, Blaðsíða 30

Kökur yðar og brauð verða bragðbetri
og fallegri ef bezta tegund af
lyftidufti er notuð
Margir beztu skíðamenn heims nota TOKO skíða-
áburð, enda er hann einhver sá bezti, sem völ er á.
N Ý T T tOKO fyllingarefni fyrir kófixsóla
N Ý T T TOKO svigáburðtír fyrir kófixsóla
N Ý T T TOKO gönguáburður
TOKO plastlakk
TOKO spray svigáburður
HEILDSALA — SMÁSALA
Laugavegi 13.
Sími 13508
• Veiðidýrið
Framh. af bls. 13.
eru mér ekki svo hliðholl, að-
stoða ég þau lítillega í mína
þágu. Komið hérna að gluggan-
um.
Rainsford gekk út að glugg-
anum og horfði út yfir sjóinn.
— Sjáið þarna úti, hrópaði
hershöfðinginn og benti út i
nóttina. Og þá um leið og hers-
höfðinginn ýtti á hnapp, sá
Rainsford ljósglampa langt úti
á sjónum.
Hershöfðinginn hló lágt með
sjálfum sér.
— Þau vísa á sund, sagði
hann, — þar sem ekkert sund
er, aðeins stórgrýti, egghvasst,
sem mylur skipin eins og kjaft-
urinn á risavaxinni ófreskju.
Það getur mulið þau jafn auð-
veldlega og ég myl þessa hnetu.
Hann lét valhnetu falla á
gólfið og muldi hana undir
hælnum. Síðan sagði hann eins
og af tilviljun og hann væri að
svara spurningu:
— Við höfum rafmagn. Við
reynum að vera siðmenntaðir
hér úti.
— Siðmenntaðir! Og þér
skjótið niður fólk.
Reiðiglampa brá fyrir í and-
liti hershöfðingjans, en það
varði ekki nema svo sem eins
og eina sekúndu og hann svar-
aði í sínum blíðasta málrómi:
— Hjálpi mér. Hve þér eruð
réttlætisfullur ungur maðuri
Ég fullvissa yður um að ég
geri ekkert af því, sem þér
sakið mig um. Það væri hrein
villimennska. Ég annast gesti
mína með mestu nákvæmni og
umhyggju. Þeir fá nóg af góð-
um mat og hreyfingu og þeir
komast í prýðilega likamíega
þjálfun. Þér getið sjáífur séð
það á morgun.
— Hvað eigið þér við?
— Við munum heimsækja
þjálfunarstöðina mína, sagði
hershöfðinginn brosandi. —
Hún er niðri í kjallara. Þar eru
nú nokkrir nemendur af spánska
barkskipinu San Lucar, sem
var svo óheppið að stranda á
klettarifinu þarna úti. Þetta er
í rauninni brjóstumkennanleg-
ur hópur. Léleg sýnishorn og
vanari þilförum en frumskóg-
um.
Hann lyfti hendinni og Ivan,
sem þjónaði þeim til borðs kom
með þykkt tyrkneskt kaffi.
Rainsford átti í erfiðleikum að
hafa taumhald á tungu sinni.
— Þetta er eins og leikur,
sagði hershöfðinginn þurrlega.
— Ég sting upp á því við
einhvern þeirra, að við förum
út á veiðar. Ég bý hann út með
nesti og prýðisgóðan veiðihníf.
Ég gef honum þriggja klukku-
stunda forskot og ég á að elta
vopnaður aðeins lítilli skamm-
byssu, skammdrægri. Ef bráð-
in kemst undan mér í þrjá
heila sólarhringa, vinnur hún'
leikinn, en ef ég finn hana —
og hershöfðinginn brosti — tap-
ar hún.
— Segjum sem svo, að hahn
neiti að taka þátt í veiðunum?
— Ó, sagði hershöfðinginn.
Ég gef honum auðvitað frjáíst
val. Hann þarf ekki að Jeika
leikinn, ef honum er það á móti
skapi. Ef hann óskar ekki eftir
að fara á veiðar, læt ég Ivan
kljást við hann. Ivan hafði eitt
sinn þann heiður að vera opin-
ber böðull og flengingarmeist-
ari zarsins og hann hefur sínar
eigin hugmyndir um íþrótta-
anda. Ævinlega, hr. Rainsford.
Ævinlega skulu þeir velja veið-
arnar.
— Og ef þeir vinna?
Brosið á andliti hershöfðingj-
ans breikkaði: — Til þessa dags
hef ég ekki tapað. — Síðan
bætti hann við í flýti:
— Ég vil ekki að þér haldið
mig grobbinn hr. Rainsford.
Margir þeirra þarfnast ekki
nema hinna einföldustu að-
gerða. Öðru hvoru kemst ég
yfir tatara. Einum þeirra tókst
næstum að vinna, ég varð að
lokum að nota hundana.
— Hundana?
— Þessa leið gerið svo vel.
Ég skal sýna yður þá.
Hershöfðinginn leiddi Rains-
ford að glugga. Bjarminn frá
ljósunum í gluggunum flökti
draugalega um garðinn fyrir
neðan og Rainsford kom auga
á hreyfingu nokkurra stórra
kvikinda og þegar þau snéru
sér að honum glytti í grænar
glyrnurnar.
— Þetta er fremur gæfuleg-
ur hópur, sagði hershöfðinginn.
— Þeim er hleypt út klukkan
7 á hverju kvöldi og ef einhver
reynir að komast inn í húsið,
eða út úr því, kemur eitthvað
óskaplega eftirsjónarvert fyrir
þann hinn sama.
Hann raulaði lagstúf úr Foli-
ies Bergére.
— Og nú, sagði hershöfðing-
inn, — langar mig að sýna yður
nýjasta hausasafnið mitt. Vild-
þér koma inn í bókasafnið?
— Ég vona að þér hafið mig
afsakaðan í kvöld, Zaroff hers-
höfðingi. Mér líður ekki rétt
vel, sagði Rainsford.
— Jæja. Einmittþað? Spurði
hershöfðinginn dálítið undr-
3Q FÁLKINN