Fálkinn - 28.02.1966, Page 31

BÓ K H ALDARAR!
Höfum aftur fengið kortakassa með og án vagna. Kassarnir eru
fyrir A 4. Án efa fallegustu, vönduðustu og ódýrustu bókhalds-
kassar, sem hér fást. — Eigum einnig stafróf, miUispjcId, riddara
og fleira.
tJtvegum einnig:
S PJALDS K RÁR KAS SA
Fyrir félagsasamtök, stærð A 5 með eða án vagns.
Fyrirliggjandi: Vagnar fyrir rit- og reiknivélar.
Komið og skoðið meðan úrvalið er nóg!
BORGARFELL HF.
Laugavegi 18 — Sími 11372
andi. — Nú, ætli það sé ekki
eðlilegt eftir hið langa sund.
Þér þarfnist góðs nætursvefns
og á morgun verðið þér sem
nýr maður og þá förum við á
veiðar, er ekki svo? Ég hef til-
tölulega gott fórnardýr . . . .
Rainsford flýtti sér út úr her-
berginu.
— Mér þykir leitt, að þér
skuluð ekki geta farið með mér
í nótt, kallaði hershöfðinginn
á eftir honum.
— Ég býst við tiltölulega
jöfnum leik, það er stór og
sterkur svertingi og hann lítur
út fyrir að vera þolgóður. —
Jæja, góða nótt hr. Rainsford,
ég vona að þér hvílist vel í
nótt.
Rúmið var þægilegt og nátt-
fötin úr mýksta silki og hver
einasta taug hans var að þrot-
um komin af þreytu, en samt
sem áður gat Rainsford ekki
fallið í svefn. Hann lá með aug-
un galopin. Eitt sinn hélt hann
að hann heyrði þrusk af fóta-
taki fyrir framan dyrnar hjá
sér. Hann reyndi að opna þær,
en það var ekki hægt. Hann
gekk út að glugganum og leit
út. Herbergi hans var hátt uppi
í einum turninum. Búið var að
slökkva öll ljós í höllinni og
það var dimmt og þögult, en
það var örlítil rönd af tungli
og í daufri skímunni sá hann
niður í forgarðinn, þar sem
svartar verur flöktu inn og út
úr skugganum, hljóðlausar ver-
ur. Hundarnir heyrðu til hans
í glugganum og litu upp, eftir-
væntingarfullir sínum grænu
augum. Rainsford fór aftur í
rúmið og lagðist niður. Hann
reyndi allar leiðir til að kom-
ast inn í draumalandið. Honum
hafði tekist að falla í mók rétt
fyrir dögun, en þá heyrði hann
langt í burtu inni í frumskóg-
inum dauft hljóð af skamm-
byssuskoti.
Zaroff hershöfðingi kom ekki
niður fyrr en til miðdegisverð-
ar. Hann var óaðfinnanlega
klæddur í tweedföt, eins og
herragarðseigandi. Hann var
mjög áhugasamur um líðan
Rainsfords.
— Hvað mér viðvíkur, stundi
hershöfðinginn, — líður mér
ekki rétt vel. í nótt fann ég til
míns gamla veikleika.
Þegar Rainsford leit spyrj-
andi á hann, sagði hann:
— Leiða.
Síðan, um leið og hann tók
sér annan skammt af crepes
suzette, gaf hann eftirfarandi
skýringu:
— Veiðiförin í nótt var ekki
vel heppnuð. Náunginn missti
stjórn á sér og skildi eftir beina
slóð, sem enginn vandi var að
fylgja. Mestu vandræðin með
þessa sjómenn eru, að þeir eru
ekki vel klárir í kollinum og
vita ekkert hvernig þeir eiga að
haga sér i frumskóginum. Þeir
eru vísir til að haga sér ein-
staklega heimskulega og gera
hina augljósustu hluti. Það er
mjög þreytandi. Viljið þér ann-
að glas af Chables hr. Rains-
ford?
— Hershöfðingi, sagði Raina-
ford ákveðinn, — ég óska að
yfirgefa þessa eyju þegar í stað,
Hershöfðinginn lyfti þykkum
augnabrúnunum og hann sýnd-
ist særður á svip. — En kæri
vinur mótmælti hann, — þér
eruð rétt nýkominn og þér haf-
ið enn ekki komizt á veiðar.
— Ég óska að fara héðan í
dag, sagði Rainsford. Hann
fann svört augu hershöfðingj-
FÁLKINN 31