Fálkinn - 28.02.1966, Side 38

H O IVl M fsj
HOIVIAIMIM MAYTAG GIVIBH
Viilíma tæki ■
niitíiiia liilliús
FRÁBÆR ELDAVÉL
ÞaS fyrsta sem liúsmóðir-
in tekur eftir er hversu
Homann eldavélin er fyrir-
ferðalítil og live vel liún
fellur í venjulegt eldhús-
borð. Aðrir augljósir kostir:
Tvær thermóplötur, sem
halda ákveðnu hitastigi og
fyrirbyggja bannig að upp
úr sjóði; 12 hitastillingar,
sem gera matargerð eins
auðvelda og kostur er á;
klukka, sem er tengd við
eina plötuna. Ilomann elda-
vélin kostar aðeins kr.
5.986,00.
FRÁBÆR OFIM
Þá eru kostir Homanns
ofnsins augljósir: Sér undir-
og yfirlúti, sem gerir bökun
sérstaklega auðvelda; tíma-
rofi, sem kveikir og slekkur;
„Neutral“ stilling; sér ljós
í ofni. Almennt viðurkennd-
ur afbragðs góður bökunar-
ofn.
Engin lykt kemur frá ofn-
inum, en honum getur fylgt
lykteyðandi vifta (60—70—
90 sm, verð frá kr. 5.900,00).
Grillteinn fæst sér, verð kr.
1610,00. — Homann ofninn
kostar aðeins kr. 9.110,00.
laust hurðinni inn til þeirra. 1
gleði sinni yfir hinni óvæntu
heimsókn, hafði Ulf auðsjáan-
lega gleymt launalistanum. Hún
hafði fengið frest. Ef til vill
myndi eitthvert kraftaverk ger-
ast og þeir koma í leitirnar. Hún
settist við ritvélina, en eftir
stundarkorn kom Ulf út ásamt
Hákoni.
— Má ég kynna þig fyrir
einkaritaranum mínum — eða
hafið þið ef til vill þegar hitzt?
spurði Ulf.
— Kæri litli vinur, við kynnt-
umst í sandkassanum, sagði
Hákon. Heimurinn er lítill.
— Já, það er satt, þið eruð
frá sama bæ, sagði Ulf og leit
snöggvast tortryggnislega á Há-
kon. Var það vegna Marianne,
sem hann var hingáð kominn?
Hann sneri sér hvatlega frá
henni og kynnti Jansson, sem
hneigði sig og þakkaði.
— Þú hefur líklega ekki fund-
ið listana? sagði hann um öxl,
38
þegar hann var á leið til dyra.
Marianne hristi höfuðið. Við för-
um niður að verksmiðjunum,
bætti hann við.
í gegnum gluggann sá Mari-
anne þá ganga yfir flötina og
hverfa ofanfyrir brekkuna. Ulf
var kátur eins og strákur í
óvæntu skólafrii. Hann benti
niður að vatninu og var auð-
sjáanlega að útskýra verk-
smiðj ubyggingarnar. Ef hún
hefði bara fengið að fara þangað
með honum og heyra hann tala
um þær endurbætur og stækk-
anir, sem hún vissi, að hann
hafði í hyggju! Aðeins að hlusta
á rödd hans... En hún átti
enga aðild í lífi hans. Hún var
ekkert nema hirðulaus skrif-
stofumús, sem hafði gloprað
niður tveim áríðandi skjölum.
Og hann var...
— Nei, ég er ekki ökuníðing-
ur!
Hún hrökk saman. Hafði hún
sagt þetta upphátt? Hún sneri
höfðinu og leit á Jansson með
óttaslegnu augnaráði. En hann
sat niðursokkinn í talnadálk.
Hvern hefði lika getað grun-
að, að Ulf og Hákon væru kunn-
ingjar? Og að Hákon mundi
skjóta upp kollinum hér á Mal-
ingfors... En hvers vegna hafði
hún verið að ímynda sér, að
henni myndi takast að losna frá
öllu saman? Það var hreinn og
beinn barnaskapur. Það gat
enginn flúið örlög sín. Þau
fylgdu manni eftir, hvert sem
maður fór. Hún gat aldrei orðið
frjáls.
Og þó höfðu endurfundirnir
við Hákon fært henni eitthvað.
Hróflað við einhverju í undirvit-
und hennar. Hún varð að rifja
það upp fyrir sér, draga það
fram úr skugganum ...
— Hvaða listar voru þetta,
sem veiðistjórinn var að tala
um? spurði Jansson.
Marianne skýrði honum frá
hinu óskiljanlega hvarfL
— Það er sennilega rétt, sem
Tolvmans Olof segir, að ég sé
andstæð huldunni, sagði hún
áhyggjufull. Vonandi var hún
ekki farin að trúa því sjálf, að
hún væri í ónáð hjá einhverri
dularveru. En hvers vegna áttu
allir þessir undarlegu atburðir
sér stað: bílslysið, glugginn, sem
fauk upp, listarnir, sem týnd-
ust... og nú kom Hákon Magn-
ússon aðvífandi. Enginn nema
fjandsamleg skógardis hefði get-
að visað honum veginn til Mal-
ingsfors, sem var svo langt úr
alfaraleið.
— Sagði Tolvans Olof að hún
væri í hulduálögum? spurði
Jansson og ýtti gleraugunum
niður á nefið til þess að geta
litið yfir þau. Marianne kink-
aði kolli. Hún beið eftir að sjá
herðar hans fara að hristast og
heyra þetta venjulega „hrrm“,
sem hann rak upp í staðinn fyr-
Framh. á bls. 41.
FALKINN