Fálkinn - 23.05.1966, Blaðsíða 12

Vísitölubúið ibúðarhúsið í smíð-
um og súrheysturninn gnæfir
yfir umhverfið.
Tja. Það er nú spurning út af
fyrir sig. Persónulega finnst
Gunnari að fjölskyldurekstrar-
formið sé heppilegast, sé hægt
að sníða því hæfilegan stakk.
Hinsvegar sér hann ekkert þvi
til fyrirstöðu að bændur taki
upp samvinnu sín á milli á ýms-
um sviðum, þar sem hægt er að
koma því við og landfræðilegar
aðstæður leyfa.
f Flóanum eru ekki teljandi
eyðiiarðir. en vandamálið er að
viðkoman flyzt burt. Það er
óróleiki f unga fólkinu og það
unir ekki fásinni sveitanna. Fé-
lagslífið má ekki vera daufara
og skólamálin eru vandamál
dagsins. Skeggjastaðir eru að
vísu vel í sveit settir hvað
barnaskóla snertir. Þingborg er
hinum megin við veginn og þar
er barnaskóli hreppsins og þar
er einnig aðstaða til að halda
minniháttar innansveitar-
skemmtanir. Unglingaskóli er
hinsvegar enginn. Á Laugar-
vatni er setinn bekkurinn og
komast miklu færri að en vilja.
Sama er að segja um aðra hér-
aðsskóla. Á Selfossi er unglinga-
skóli fyrir kauptúnið, en hann
er þétt setinn.
Verði þessum málum málanna
kippt í liðinn og búin jafnframt
stækkuð það mikið að næg
verkefni væru fyrir unga fólk-
ið heima við, er ekki að vita
nema töluvert drægi úr flóttan-
um úr sveitunum.
Eitt er það mál sem leysa
þarf í Flóanum og á félagsleg-
um grundvelli, segir Gunnar.
Það er framræslumálið. Verði
það gert er hægt að gera Fló-
ann allan að einu túni — og það
yrði stórt tún.
Nei, það er ekki hægt að
kaupa vinnukraft. Hann er of
dýr. Helzt er reynt að fá stálp-
aða krakka til að létta undir.
Hvað eigi að gera við „smjör-
fjallið" fræga?
Auðvitað á að éta smjörfjallið.
Ég skal að vísu viðurkenna að
smjör er dýrt, segir Gunnar. En
smjör er afburðaholl fæða. Of-
framleiðsla er vandamál um all-
an heim, ekkert frekar hjá okk-
ur en hjá öðrum þjóðum, en
ekki tel ég ástæðu til svartsýni
á, að úr því rætist.
Þeir segja reyndar fyrir sunn-
an, að smjör sé óhollt fyrir
kyrrsetumenn og geti hreinlega
riðið þeim að fullu. Ég hefði nú
haldið að kyrrsetumönnum nýtt-
ist enginn matur og auðvitað er
óhollast að vera kyrrsetumaður
í sjálfu sér.
Ég veit ekki, segir Gunnar,
hvort borgarbúar gera sér
almennt grein fyrir við hvað
við hér i sveitunum erum að
glíma og kannski er það gagn-
kvæmt. Auðvitað má þjóðfélag-
ið ekki vera sjálfu sér ósam-
þykkt og hver stétt verður að
gera sér grein fyrir mikilvægi
þess, sem hinar eru að vinna.
Frúin ætlar að útbúa kjall-
arann þannig, að þar geti hún
haft súrmat að góðum og göml-
um sið og okkur kemur saman
um, að ekki sé eftirsóknarvert
að búa í svo fínni blokk með
svo fínu fólki, að ekki megi
sjóða vel kæsta skötu, eða signa
grásleppu án þess að haldinn
sé húsfundur og gerð á mann
samþykkt.
Ljósmyndarinn og Gunnar
ganga niður að fjárhúsunum,
sem standa spölkorn austan við
bæinn, en á meðan röbbum við
Sigríður saman á hlaðinu. Hún
segir að þau hafi verið svo
heppin að komast til Reykja-
víkur til að hlusta á 9. sinfón-
12 FALKINN