Draupnir - 01.05.1905, Page 7
DRAUPNIR.
363
nokkurn frænda sinn, sem dáinn var fyrir
skömmu og sem liafði staðið í einhverri
skuld við klaustrið á Þverá.
Þessi í’rændi hennar, sem hún fór að
flnna, bjó í Kelduhverfinu, og taldi liún þá
eklci eftir sér að lieilsa upp á gamlar æsku-
stöðvar.
Hún gisti hina fyrstu nótt í Ási, og þó
þar væri alt breytt sem heimilið áhrærði, þá
var landslagið þó hið sama.
Hún gekk heim að Byrgisbænum, barði
þar að dyrum og bað um svaladrykk svona
til málamynda. Ungleg', grannvaxin kona
kom til dyranna með barn á handleggnum;
vonin og gleðin spegluðust svo sjáanlega út
úr augunum á henni. Elinu varð starsýnt
á hana, því þó liún þættisl fullviss um, að
hún liefði aldrei séð liana fyrri, fanst henni
samt eitthvað vera svo lcunnuglegt við hana
og hún var að reyna að rifja upp fyrir sér
hvaðan það stafaði, þegar hæruskotið liöfuð
hóf sig upp fyrir æxlir þeirrar vngri eins og
veturinn mænir upp yfir sumarið, en l)líður
rólegur og vongóður vetur.
»Solveig!« hrópaði Elín upp yfir sig.
»Elín Magnúsdóttir!« hrópaði hin jafn-
glöð í anda og svo fjellust þær í laðmlög
framan í ungu konunni, sem ekkert skildi í
þessu.