Draupnir - 01.05.1905, Page 8
364
DRAUPNIR.
Stundu síðar sjáura vér þær inni í byrg-
isbotninum.
Nú var margs að spyrja og um margt
að fræða eftir öll þessi liðnu ár.
»Hvað geturðu sagl mér af liögum þín-
um?« spurði Elín.
»Alt liið bezta«, var svarið. Eg er núna
á kynnisför lijá dóttur minni í Byrgisiiænum
en á raunar heima á Gunnarsstöðum í Helga-
staðasókn. Hvað gengur að þér, Elín! er
þér að verða ilt?«
»Nei, nei, sussu nei, langt frá því, en
hví fórstu þangað?«
»Við llosnuðum upp í liörðu árunum
og íluttumst þangað og þar misti ég mann-
inn minn, ég er þar nú í húsmensku hjá
syni mínum, og leik svona lausum hala«.
«Og þetta kallar þú að líða vel«, sagði
Elín hugsandi.
»Já það geri ég, því ég er ánægð, og
hvers getum vér framar Aænst. En segðu
mér nú hið ljósasta af kjörum þínum, Elín
mín«.
»Eg sagði þér höfuðatriðin úr lííi mínu
á leiðinni bingað og við það hefi ég sárfáu
að bæta, en fyrst þú býr svona nálægt
Helgastöðum, þá geturðu sagt mér hvernig
síra Ólafi DaðasA’iii líður«.
»Já, það ælli ég að geta, því Gunnars-