Draupnir - 01.05.1905, Page 10
366
DRAUPNIR.
þínum að ráða, sem móðir þin heitin sagði
mér, og eftir almennings-orðróm lítur út fyrir
að verða mikill maður. Láttu hann hefna
fyrir þig á séra ()lafi«.
»Hann Jónsa minn«, tók Elín alveg liissa
upp eftir henni. »Hann liefir um alt annað
að lnigsa, og við erum ekkert lík i skoðunar-
háttum«.
»Hann kvað þó vera í miklum kærleik-
um við Gottskálk biskup, og hverju getur
ekki vinátta þeirra voldugu til vegar komið ?«
»I}ú ert þá, Solveig mín, orðin ógöfugri
en ég, að ráða mér lil að egna barnið upp
til hefndanna«.
»I}5'ða þá, í munni prestanna, „glóðir elds“
lélega hefnd?« spurði Solveig. Elín svaraði
ekki. Svo stóðu þær upp og gengu heim-
leiðis í djúpum hugrenningum. Elín nam
staðar og rauf þögnina:
»En hvaða endurgjald liljótum vér fyrir
göfug verk?« Svaraði sér svo sjálf: »Vér
kommhst líklega greiðlegar út úr hreinsunar-
eldinum«.
»Nei, ekki það«, sagði Solveig, »en fáum
innri fullnægju, því hún er manneðlinu eins
inngróin og árstíðirnar eru náttúrunni með-
skapaðar. Samvizkan er okkar náttúrueðli,
okkar hreinsunareldur«.
Svo gengu þær þegjandi þar til Elin sagði: