Draupnir - 01.05.1905, Blaðsíða 12
368
DRAUPNIR.
mæli al' Ara heitnum föður sínum. Svo töl-
uðum N’iö ekki frekar um það málefni«.
))Hefir hann fengið ástarþokka lil nokk-
urrar stúlku?« spurði Solveig.
»Ekki lier ég á móti að svo hafi verið«,
svaraði Elín og fræddi nú vinkonu sína um
öll þau tildrög, og sagði svo upp úr eins
manns hljóði :
»Ef þú deyr íyrri en ég, vinkona mín,
þá gel'ðu mér einhverja vísbendingu um til-
veruna eí’tir dauðann, eða um eitthvað, sem
mér er liolt«.
Solveig hló að þessari tilbreytni og sagði:
»Já, það skal ég gera ef ég má það,
Elín mín, en láttu þá vitrunina snúa liuga
þínum að réttum hefndum«.
»Ef mér verður það mögulegt«, svaraði
liún. »En hvað er það, sem arnar að séra
Ólafi ?«
»Það er rýrnunarveiki. Og svo er fé hans
gengið svo til þurðar, að lrann getur ekki,
fátækLar vegna, tekið sér aðstoðarprest«.
»Jæja þá«, sagði Elín. »IJá er sú rnetn-
aðaruppsprettulind lians þrotin, ha, ha, ha!
En því hleypur nú ekki fornvinur lians,
Gollskálk biskup, undir baggann«.
»Biskup mundi veita honum belra kall,
ef liann gæli tekið á móti því, en hann er
sjaldan yanur að miðla af fjármunum sínum