Draupnir - 01.05.1905, Side 14

370
DRAUPNIR.
þó að sérhvert ár markaði nýjar og djúpar
rúnir á enni hans og enn þá dýpri og þýð-
inganneiri á sálina, því þau liöfðu verið við-
burðarík. Og þcgar mörg smá atvik, smáveg-
is, mótspyrnur og þvinganir, sem mæta dag-
lega í lífinu, þó því sé lílill gaumur gefinn,
safnast á einn stað í sálarlífinu — þá verður
það um síðir talsverður þungi.
Inni í stofunni voru, auk ábóta, margir
málsmetandi menn, vitundarvottar að afsals-
bréfi, sem Elín Magnúsdóttir með öðrum sam-
örfum sinum gaf og aflienti jungfrú Maríu
og klaustrinu á Þverá til æfinlegrar eignar.
Það var erfðaliluti liennar í jörðinni Illuga-
stöðum, sem þeim hafði blotnast eftir Stíg
beitinn Einarsson er þeim bar að erfa.
Skjalið lá á borðinu undirrilað og ábóti
bafði að biskups boði, gefið eríingum kvittun
fyrir peninga þá, sem Slígur beitinn liafði
skuldað klaustrinu á Þverá, sem þau liefðu
annars orðið að svara.
Þétta, var nú klappað og klárt og ílestir
af gestunum voru farnir. Þau ábóti og Elín
voru orðin einsömul eftir í stofunni.
Eins og oft vill til þegar einliverju stóru
starli er lokið, sem búið er að ræða um til
lilítar, þá verða menn fyrst i vandræðum
með umtalsefni og grípa þá til veðuráttu,
heilbrigðis ástands og annara algengra hluta,