Draupnir - 01.05.1905, Page 18
374
DRAUPNIR.
glámskygnir herra ábóti, því þessi maður er
vissulega ekki séra Eiríkur Sumarliðason.«
»Eg sagði það heldur ekki, Elín mín, ég i
sagði, þarna kemur þá séra Eiríkur«.
»En við vorurn að tala um hann séra
Eirík í Saurbæ, góðvin rninn, og um hann
var ég að hugsa.«
»Það kemur mér ekki við, hvað þú varst
að hugsa um«, sagði áhóti brosleitur. »En haíið
þér nokkurboð eða bréftil mín, séra Eiríkur.«
»Jú, herra ál)óti, ég á að iiera yður þau
orð frá Gottskálki bisltupi, að þér komið
sem snarast á fund hans með ðll þau skilríki \
sem emhætti yðar heyra til. Það er að segja
embæltisinnsigli yðar og það annað, sem þér
þuríið að hafa meö yður þegar þér eruð vitni
eða gerið einhverja gildandi samninga. Ivða
svo tókst mér extir.«
»Ný svoleiðis —«. Svo fóru þeir að tala
um önnur málefni. Um fyrri dvöl séra Ei-
ríks á Þverárklaustri, og um hagi hans og
fyrirætlun. Hann var nú í þjónustu Gott-
skálks biskups, og svo snerist talið að Stefáni
hiskupi. »Hann leyfði mér að sönnu ekki að
faslna mér meðhjálp, staðar-ráðskonu sína«,
sagði klerltur. En hann leið mér það sanxt.
Hann brást mannlega undir vandræði mín,
blessaður sauðurinn. Og nú vantar mig ekk-
ert nema gott kall til þess að vera hamingju-
i