Draupnir - 01.05.1905, Blaðsíða 23

DRAUPNIR.
379
iRorgun árla á ferli eins og hann var vanur,
en skildi ekkert í að nokkur úr nágrenninu
skyldi sækja fund sinn svona snemma, því
þeim ætlaði hann að þekkja siðvenjurnar á
kiaustrinu. wÞað er annað mál með lang-
ferðainenn«, sagði liann. »Þeir verða að lúka
erindum sínum á öllum tímum dagsins, og
þannig liafa tveir menn komið til mín í
inorgun, annar norðan úr sveitum, en hinn
úr Hólasókn, sem ég hef kvatt á fund minn
til þess að annast um skreiðarflutning af
nokkrum klausturjörðum og svo framvegis.
Elín inti hann eftir fréttum; þær voru
fáar. Jón sonur liennar var kominn úr Nor-
egsferð sinni, en áhóti vissi ekki hvort hann
hafði komið með gullkaleikinn, sem hann
fór til að láta smíða, það hafði láðst eftir
að spyrja um hann.
Annars var hinn elskuverði álióli óvana-
lega stuttur í spuna þennan morgun, talaði
ekki meira en á hann var yrt, en Elín smá-
fikaði sig upp á skaftið með mestu hógværð.
»Eru engin tíðindi að frétta úr hinni
áttinni?« spurði hún.
»Að eins lát einnar konu aldraðrar«,
anzaði hann, um leið og hann lauk laun-
klefa sínum upp og ætlaði inn, líklega lil að
verjast allra ótímabærra frétta. Elín fylgdi
honum eftir og sá, þegar hann lauk liurð-