Draupnir - 01.05.1905, Page 32

388
DRAUPNIR.
»Svo fanst mér lika, herra biskup, þegar
þú l>auðst mér að senda þér mann með lians
hæfileikum«, anzaði ábóti, »en þá sagði sam-
vizkan mér, þú átt að elska náunga þinn
eins og sjálfan þig. Og ég hlýddi raustinni
í brjósti mínu og Iét Jón fara«, »Og þar í
gerðir þú rétt, herra ábóti, og svo er það og
sjálfsagt, að ég geri það sama sjálfur, sem
ég hýð öðrum að gera og skaltu að sönnu
fá kallið, Jón minn, en hta verður þú til
vor hingað við og við, því nú gerumst
vér gamlaðir«, sagði biskup og hrá fyrir sig
gamanyrðum. Síðan horl'ðust þeir hiskup og
áhóti í augu eitthvað svo þýðingarfult og á-
hóti sagði: »Pai'na hefir þá drottinn vor sent
okkur fórnarlambið og svo breytum vér þá
hinu mikla hanni yíir Jóni Sigmundssyni
næsta drottinsdag í prestvígslu Jóns Arasonar«.
Biskup svaraði ekki en valt sér út snúð-
ugur, framhjá þeim Jóni og ábóta, sem tóku
með sér tal, því áhóti skildi ekkert í hversu
þetta liafði svo skjótt ráðist að sér fornspurðum.
Sunnudagurinn rann upp fagur og skemti-
legur. Allir prestarnir mættu á Hólum til að
taka þátt í »Bannfæringarathöfninni«. »Nei,
henni er nú frestað að sinni«, kvað biskup
lieldur þunghrýnn og spenti greipar utan um
skrúðhússlykilinn, sem hann var að hand-
leika. »En þið verðið í þess stað vígsluvott-