Draupnir - 01.05.1905, Page 41
DRAUPNIR.
397
Eftir þessa viðburðaríku nótt á Helga-
stöðum, runnu upp margir fagrir dagar og
friðsamar nætur. Síra Jón Arason stóð rögg-
samlega í stöðu sinni og var hvers manns
hugljúíi og jafnframt stiltur og alvörugeíinn,
og hafði gersamlega lagt niður gáskann, sem
hann tók stundum þátt í á æsku árunum í
hóp jafnaldra sinna og kunningja, þegarhon-
um réð svo við að horfa. Hann var þó enn
þá barnungur maður að kalla.
Elín gamla horfði stundnm steinþegjandi
á son sinn og hugsaði sem svo: I’að hvílir
einlægt einhver skuggi yfir ráði hans, einkan-
lega þó síðan Helga Sigurðardóttir fór héðan.
Uni þetta var hún að tala í huganum og
sináhrista höfuðið, en al' því hún hafði svo
ol't húið við einveru, urðu hugsanir hennar
oft að orðum án þess hún vildi það eða vissi
af því, og svo varð í þetta sinn. Jón son-
Ur hennar stóð á bak við hana og sagði
ofur stitlilega: »Heldurðu að ég sjá eftir þeirri
konu, sem auðsjáanlega forðast mig, því þér
er fullkunnugt um, að ég liauð henni að
vera hérna kyrri, upp á hvaða hátt, sem
bún vildi, en tíún vildi ekkert annað frekar
en að fara héðan og hokra með barnið í
sjálfsmennsku á títilfjörlegu bóndabýli hérna
i sókninni«.
»En hví tör hún ]iá ekki heldur lil ein-