Draupnir - 01.05.1905, Qupperneq 44

400
DRAUPNIR.
slund, kom móðir hennar hlaupandi til að
gæta að henni.
Hún hrökk við þegar hiin sá hver kom-
inn var, en þó var hægt að sjá, að hún
gladdist yíir því ineð sjált'ri sér.
Pau horfðust þegjandi í augu, hann með
barnið, sem hafði vaíið handleggjunum um
hálsinn á honum og veitti móður sinni enga
athygli.
»Seztu hérna hjá mér, Helga«, sagði hann
skjálfraddaður. Hún hlýddi þegjandi.
»Hvi ferðu ekki lieldur lil bræðra þinna
og æltingja með barnið, en lifa svona fátæk-
lega með það?« spurði hann.
»Af því að ég ætla ekki að láta þá sjá
fyrir ráði mínu«, svaraði hún oi'tar en einu
sinni. Gi'unsemi móður hans var þá sönn.
»Helga«, sagði hann með áherzlu sein
snerti einhverja dofna strengi í hjarta hennar.
»Jón«, sagði hún með samskonar töfra-
alli,
Þau fétlust ósjálfrátt í faðmlög, því hvor-
ugt ætlaði að láta undan hjarta sínu.
»Helga mín! Nú skal ekkert aðskilja
okkur nema dauðinn!«
»Jú«, sagði hún og reyndi að losa sig
úr fanginu á honum, en tókst það ekki.
»Ást, sem sprottin er al' meðaumkun.«
»1 hverju er hún fólgin?« spurði prestur.