Draupnir - 01.05.1905, Page 59
DRAUPNIB.
415
»Séra Jón minn Arason! hvað er orðið
at' þér? Gaktu fram og herðu okkur vín,
sem sitjum hérna A'ið liál)orðið. Því þegar
ég er glaður, þá vil ég hafa mína góðu gömlu
vini sem allra næst mér«.
Séra Jón var nú búinn að jafna sig
eftir heimreiðina, geklc fram og laut hiskupi
með mestu virktum.
»Hvernig mundi þér þóknast að verða
prestur eða prófastur á Hrafnagili ?« spurði
biskup.
»Eg hugsa aldrei, herra minn, uin J)að,
sem ástæðurnar dæma óframkvæmilegt«, svar-
aði hann.
»Oframkvæmilegt!« Svo hvislaði hann í
eyra sessunauts síns og mágs, Þorvarðar
lögmanns:
»Hvað skyldi vera ólramkvæmilegt lyrir
Gottskálk biskup Nikulásson?«
»Ef til vill ekkert nú sem stendur«, svar-
aði lögmaður meintysnislega.
»En einu sinni voru nokkrar hríslur í
Þingvallahrauni megnugar um að hamla þér,
Gottskálk biskup, frá að frelsa líf dóttur
þinnará.
Um leið og lögmaður sagði þetta, vék
bann sér að hægri handar sessunaut sínum,
Kristínu Gottskálksdóttur, og myntist svo hlý-
lega við liana að blóðið hljóp fram í andlitið