Draupnir - 01.05.1905, Side 70

426
DRAUPNIR
dvala inni í Auðunnarstofunni, eins og þegar
eitthvað gleðiríkt hefir verið lukkulega til
enda leitt, því sérhvert þeirra hafði eflaust
einhverjar þægilegar endurminningar að geyma
sér úr þessum mannfögnuði.
I'eir, sem inni voru héldu uppi fjðrugri
samræðu og Gottskálk biskup tók þátt '
henni og var hinn kátasti, jafnvel Stefán bis-
kup gaf orð og orð inn i á stangli og vai'
glaður í anda eftir því sem hægl var að sjá.
En þá gekk lcona nokkur fyrir smárúðuðu
glergluggana á stofunni og var í ferðafötum.
I’að var nú engin nýlunda á Hólmn, og
sizí um þessar mundir, að sjá farandi og
komandi fólk, ef Gottskálk liis]<up hefði ekki
gefið tilefni til undrunar, því honum
brá eiltli\að svo einkennilega að orðin, sem
hann var að segja, köfnuðu niðri í honum,
eins og lionum ætlaði að verða ilt, en sagði
samt þegar þeir sem inni voru höfðu orð á
því: »Nei, það er ekkert að marki, það er
loftlítið hér inni. Eg geng út og þá batnar
mér.« Og hann gekk út. En þeir sera eftir
voru, héldu samræðunum uppi. Biskup ætl-
aði að ganga inn í skrúðhúsið eins og hann
átti vanda til þegar honum lá eitthvað ríkt í
skapi gleði eða sorg, en þá rak hann sig á
konu þá, sem honum hrá svo mikið við að
sjá. Hann stanzaði alveg forviða og einblíndi