Draupnir - 01.05.1905, Qupperneq 73

DRAUPNIR.
429
mændi ýmist upp í himininn biðjandi vonar-
augum eða þá niður á hann sjálfan, og þess
vegna vildi liann sýna henni, að liann væri
ekki kaldur fyrir bænum kvenna, þó liann
veitti henni enga áheyrn, og sömuleiðis láta
hana sjá livað hún heí'ði mist. Húsfreyja
biskups liorfði forviða framan í hann, eins
og henni væri þessi hlíðulæti hans nýrvarn-
ingur, laut honum auðmjúldega og fjarlægði
sig. Biskupinn liorfði á eftir henni og sagði
eittlivað svo uppgerðarlega sætróma viðBjörgu:
»Sýnisl ekki ekkjuhúsfreyju .lóns Sig-
niundarsonar Iiúsfreyjusessinn á Hólum nógu
girnilegur«.
»Að sönnu er hann það, lierra hiskup;
en samt mun vera l'arsælla að lil'a í l’riðsömu
samhandi við hann, sem þarna ríkir«. Hún
henti honum bæði með fingri og augum upp
í himininn. »Við ,hann‘, sem ræður yíir
ýðar tignu stöðu, konu yðar, og yfir hjú-
skaparlííi dóttur yðar, sem lítur að sönnu
nógu dýrðlega út, en hver getur sagt hvenær
hamingjan snýr halci við yður og ætt vðar,
eins og mér og mínum nú!« Um leið og
hún slepli siðustu orðunum, vafði hún hemp-
unni utan um sig og skundaði með hraða að
hestinum sínum, vatt sér upp í söðulinn og
•eið í hurtu, og hiskup vissi ekki hvaðan