Draupnir - 01.05.1905, Page 75
DRAUPNIR.
431
Pálsson og fylginauta lians, en Teitur I'or-
leifsson var ekki heima, er þeir fóru, og því
urðu þeir svo snemmbúnir frá Glaumhæ.
Þeir prestarnir gengu á snið hvor fram hjá
öðrum og töluðust mjög fátt við, en Þorleifur
Grímsson var því málhressari sem hinn var
þögulli, og þeir séra Ögmundur tóku tal með
sér og hvor sagði öðrum af ferðum sínum
erlendis, því þeir höfðu báðir ferðast nokkuð
og séra Ögmundur mikið og i mörg ár og
þar kom síðast ræðan niður, að prestur fór
að segja honum um harðærið, sem þá hafði
gengið um vorið eystra og hversu gæsirnar
höfðu komið, rétt eins og sendar utanafhafi
til að festa sig i netunum á sjálfan páska-
daginn, þrjú liundruð að tölu, lil þess að
hjarga fólkinu. Þorleifur hafði heyrt það
áður, og það með, að prestur hefði við það
tækifæri mælt fram hið nú alkunna orðtak:
»Þá skal ga's taka er hún gcfst«. Séra Jón
Arason valdi veginn á undan og gáði Þor-
leifur sín ekki fyrri en hann lór að verða
svo ógreiður yfirferðar, að hestarnir skóku
þá og hristu á alla vegu og urðu að klifra
upp á einn hnausinn eftir annan og sukku
stundum ofan í keldur og fen.
»Séra Jón Arason!« kallaði þá Þorleifur
hástöfum. »Þetta er alt annar vegur en sá,
sem við fórum í morgun og miklu verri«.