Draupnir - 01.05.1905, Page 76
432
DRAUPNIR.
))Það stóð ekkert mark á honnm, minnir
mig«, anzaði prestur.
»Guð og hinn góði Martínus! Ef {)«
helclur svona áfram með okkur, séra Jón, þá
verðum við liérna til«, og með það sania
reif hesturinn hans sig upp úr feninu og
komst samhliða Jóni, sem hvíslaði í eyru
Þorleifs:
»Viltu fyrir djöluls prestinum, því mér
segir svo hugur um, að hann ferðist hér ein-
hverju sinni til ónota«.
»Guð komi lil! Og þú ert prestur!«
svaraði Porleifur. Svo stönzuðu þeir og lil-
uðust um, óvíst hvort nokkur þeirra þekti
leiðina í dimmunni. Séra Ögmundur kvað
slíks von af öðrum eins manni og kvað hann
líldegan lil að tefja þannig fyrir sér alla
nóttina, að hann næði ekki í térð hiskups
daginn eft-ir, nema drottinn sneri því á annan
veg. Rétl í þessu bili eygðu þeir konu, sem
reið miklu neðar; ])á sneru þeir hestum
sínum i þá ált og komust með því á hlemmi-
götur.
»Þetta er Björg Þorvaldsdóttir, kvinna
Jóns sýslumanns Sigmundarsonar«, sagði Þor-
leil'ur, og þá kannaðist séra Ögmundur við
hana, því mál þeirra Jóns og hiskups var á
allra \ iti.
Kftir það fengu þeir bezla veg lieim að