Draupnir - 01.05.1905, Page 78
431
DRAUPNIIi.
leit hver framan í annan og spurði: »Hvað
varð al' Gottskálki biskupi?« Séra Jón Ara-
son gekk þá inn í stofuna, leit brosleitur yíir
hópinn og sagði: »Er allraheilagra messa1
i dag, piltar?« Allir litu upp. Nei, það var
se|)lemlier. »t*að er hiiið að strá yfir ykkur
dauðri sinu og fíflum«, sagði hann. Já, svo
var það og. Þeir stóðu upp, hristu af sér
grasið, svefninn, værðina og hlóu dátl.
Gunni Jónsson, að auknefni Hólaskáld,
gekk þá ofurkýmileitur inn. Séra Jón Ara-
son var þar nærstaddur, þreif í axlirnar á
honum, hristi hann nokkuð óþyrmilega svona
í gamni og alvöru og sagði:
»Bölvuðmeinvættin þín,hvaðhefirþúgert?«
»Ég átli«, svaraði skáldið, »að segja upp
veizlugleðinni í nafni biskupsins. sem varð
sjúkur al' því að tala við kerklingu. Og svo
breiddi ég blóm á leiði þeirra dánu, þar scm
ég hitti þá alla steinsofandi«. Svo hló hann
dátt. »Og halið álilið þetta andlegan dauða
Gunni minnl« laumaði Finnbogi Einarsson
út úr sér.
»En grátið ekki yfir þeim dauðu og
aumkið þá ekki?« bætti hann við á latínu.
Þetta urðuendalok hinnar dýrðlegu veizlu-
gleði.
1) Þnnn dag straöu þeir katliólsku blónumi á leiöi sinna
dánu vina.