Draupnir - 01.05.1905, Page 96
452
DRAUPNIR.
»Hvað sástu til Jóns Sigmundssonar og
Bjargar?« spurði hann.
»Ég sá þau liggja i faðmlögum niðri í
hvanngrænni brekku, á heimili því, sem
Björg hefst við á. Kossunum rigndi eins og'
haglhríð á vetrardegi, og —«.
»Og voru nokkrir menn hjá þeim?«
greip biskup fram í.
»Haldið þér þá, herra, að Jón sýslu-
maður S/gmundsson hali kvatl sér votta að
því, að hann kysti konuna sina, er hann
kom að sunnan?«
»Hann átli alls elckert með að kyssa
hana, og síst á þennan liátl og án allra votta.
Það verð ur ný bannfæringarsök á hendur
Jóni. Og lölkið þar á bænum, sem átli að
gæta bennar, er komið í sömu fordæming-
una. Hafðu sæll höfuðsetið þau!«.
Svo leið fram yfir hátíðarnar að ekkert
bar til tíðinda, en á níuviknaföstunni lioð-
aði biskup Jón á fund sinn hinn næstkom-
andi Öskudag eða þá Skírdag, til að ía nýja
lausn með opinberum syndurum. Sendimað-
ur bar biskupi þau orð eftir Jóni, að hann
vildi vera í sátt við heilaga kirkju og mundi
koma. En liafði þó sagt við sjálfan sig, er
hann gekk af stefnunni, að »fjandinn mætti
skrifta fvrir biskupi og hans kristnu meniw.