Draupnir - 01.05.1905, Page 105

DRAUPNIR.
401
og há]l'-lasinn?« spurðu þeir 1‘orviða, því
liann hafði kvartað um ])að.
»Já«, endurtók liann, »sá er aldrei ein-
samall, sem hefir Guð og góða samvizku með
sér. Farið J)ið allir, bænhús eru á hverju
einasta stórbýli og þeir sem ríða á þau næstu
geta komið skjótt aftur og ég girnist að vera
einsamall þessa fögru morgunstund við mína
bænaiðju.«
Svo riðu þeir sinn i hverja áttina og
sumir að Tjörn, aðalkirkjunni og biskup varð
einsamall eftir.
Það mátti svo að orði kveða að himin-
inn hrosti í gegnum tár þenna morgun, því
það voru smá regnský á loftinu, sem endur
og sinnum sendu smágjörvan regmiða niður
á jörðina og svo skein sólin svo blitt, skært
og ástúðlega þar í millum og endurvakti
blómin og blómknappana ai' næturdvalanum
ihnurinn af þeim barst með liæga loftblæn-
uiu inn í tjald biskupsins, sem sneri sér fram
i sænginni og var að hugsa um hinar marg-
víslegu sigurvinningar sínar og þakka for-
sjóninni fyrir þær og handleiðsluna á sér.
Hann hafði líka einlægt hai't liag kirkjiinnar
fyrir augum og hann taldi sér trú um að
hann hefði unnið með trú og dygð í vin-
garði drottins. Hann lygndi augunum aftur
°g lá svona í eins konar sæludvala á meðan