Draupnir - 01.05.1905, Blaðsíða 108
404
DRAUPNIR.
á mig, þá láttu þær fljúga, ég hræðist hvorki
þig eða þær l'ramar, því ég hefi ekkert að
missa nema liftóruna, sem þú hefir gert að
bölvun — «
• »Alt sem ég liefi gerl«, svaraði biskup,
»lieíi ég gert i nafni réttlætisins.«
»1 réttlætis nafni — ha, ha, já, það getur
verið satt, bislcup — »nafni« en með fjandans
fulltingi hefir þinn innri maður slarfað—«.
Biskup varð steinliissa, því svona djúpt
liafði enginn, hvorki fyr eða siðar, siðan
liann fyrst nmndi eftir sér, vogað að tala við
hann og hann fór að spyrja sjálfan sig.
»1 hvers nafni lieii ég gerl lijónaskilnað
þenna?«
þá spurningu hafði liann aldrei lagt fyr-
ir sig, af því biind ástríða hafði jafnan þagg-
að allarhans röksemdafærslur niður.
»1 nafni og með valdi míns háa embætt-
is«, sagði liann héyranlega. »Já, biskup! þar
komstu með það rétta! en í hvers nafni og
umboði berðu þetta háa embætti?«
»í nafni drottins guðs og liins heilaga
föður páfans«, sagði hann.
»1 orði kveðnu, biskup, en í raun og
veru i nafni liefnigirninnar. Þú veizl bezt
sjálfur hvert hatursefni þitt er, og engin guðs
einkenni eru sjáanleg á athöfnum þínum —