Draupnir - 01.05.1905, Qupperneq 113

DRAUPNIR.
469
færi hægara í sakirnar, vanst lionum á alt
eina vel, og þeir hjálpuðu líka livor öðrum
við sakaferlin. Samt olli alt lagabraskið
honum margra andvökunötta meðán á því
stóð og hafði grafið djúpar áhyggjurúnir á
andlit hans, en nú var friðurinn farinn að
nálgast og þess vegna kominn tími að fara
að taka á sig náðir eftir svo stórt dagsverk.
Samt var Stefán biskup ekki farinn að hugsa
um að segja emhættinu lausu eða taka sér
aðstoðarmann, nei, hann vildi halda i tignina
sem lengst, og gegndi nokkurn veginn hraust-
lega, þó gamall væri orðinn, óhjákvæmileg-
Um embættisverkum, veitti mönnum áheyrn,
sagði lyrir um kirkjumálefni o. s. frv. Svo
fór hann, meðfram sér til gamans, að ferðast
Um suðurnesin, því þar hafði hann eins og
annarsstaðar ráðsmenn yfir kirkjujörðunum,
og ætlaði sér þá um leið að visitera á Við-
eyjarklaustri og þiggja veizlu að Ögmundi
ábóta. Ábóti reið á móti honum meðmarga
sveina, því hann geymdi hestana sína í landi,
og riðu þeir svo sem leiðir lágu inn að
Laugarnesi - því þeir komu við í Hólms-
kauptiíninu, sem þá var Effersey — og létu
þar liestana eftir, en gengu upp á hinn svo-
kallaða ))Köllunarklett«, sveinarnir fyrst, en
þeir biskup og ábóti á eftir og leiddust. Þar
var þá klukka mikil, sem höl'ð var til að
31