Draupnir - 01.05.1905, Page 118
474
DRAUPNIR.
sagði ábóti. »Við skulum ganga heim lílið á
þér á kápuna yðar«.
»() já«, sagði biskup og lirosti »þessu
má ná af en því getur rignt ofan á olckur úr
heiðríku lofti, sem ekki næst af«. Hann átti
við það, sem þeir voru að tala um, Luthersku
villuna, sem þeir svo nefndu.
»Og úr verri hræfuglum en þessum«,
sagði áhóti. Biskup fór úr kápunni og ái)óli
bar liana inn í klaustrið, en biskup gekk inn
í kirkjuna sem stóð opin ha'ði daga og nætur
eins og ])á var siður svo sakamenn gæhi
fundið þar griðastað á hvaða tima, sem væri.
Biskup kraup þar á kné og haðsl fyrir og
var eitthvað svo sæll með sjálfum sér á þessu
unaðarríka dagsins kvöldi og óskaði í hjarta
sínu að sill eigið æfikvöld, sem var farið
að nálgast yrði eins rólegt. Það var rétt eins
og hann gæti ekki riíið sig lausann, eins og
eitthvert hulið aíl fjötraði liann við staðinn,
þá kom maður í hendings kasti inn kirkju-
gólíið og straukst svo öfluglega við hiskupinn
að hann Iiálf féll við og varð að styðja sig
við stólbríkina svo hann dytti ekki. Petta
var Erlendur Porvarðarson og samstundis var
hlóðugt lík horið inn. Biskup sneri sér viö
leil framan í það og hrópaði upp yfir sig a
latínu: Guð og sankti María! Þetta er Orm-
ur Einarsson, sem á systurdóttir mína«. Svo