Draupnir - 01.05.1905, Page 120
•175
DRAUPNIR.
son. Hann var nú að tala við Hólml'ríði
Erlendsdóttir í Dal, ofur stillilega og án alls
embættisþótta. »Hvað er nú um heimilisráð
yðar?«
»Líkt og verið heíir herra! Eg giftist
nauðug og hef aldrei unnað bónda inínum
-og—«. »Segið þér mér alt «. »Og svo
er hann líka þrotinn að lieilsu og skapsmunir
hans lialna ekki við það né ánægja mín«.
»Það verðið þér að umhera, lnisfreyja,
en hvað er um þennan skrifara ykkar, Jón
Hallsson, eða svein ykkar, sem einu sinni
var, og sein var með yður hérna um árið?«
»Ekkert ámælisyert herra, eins og jar-
teiknin sýndu«, svaraði hún.
Þau horfðust þegjandi í augu þýðingar-
fult.
»Mér þótli vænt um hann áður en ég
giftist, eins og þér munið, herra, svo er lianri
hæði skáld og listamaður«.
»Sú ást átti að deyja með hjónahands-
loforðinu«, anzaði hiskup.
»Atti að deyja, herra, en gat ekki — ei'
ódauðlegt afl. En el' svo skyldi nú vera, að
Einar bóndi minn skyldi nú girnast að l’á
sér aðra konu eins innilega og ég annan
mann, þá —«.
»Er það nokkuð
hiskup.
sa
^ði
annað mál«,