Draupnir - 01.05.1905, Blaðsíða 121
DKAUPNIR.
477
»Munduð þér þá vilja gefa samþykki
yðar lil ráðahagsins?«
nSamþykki, nei. Vor heilaga kathólska
kirkja bannar bæði körlum og konum að
giflasl öðrum, á meðan maki þeirra er á lííi,
meira að segja, hún vill lieizl ekki viður-
kenna annað lijónaband, en —«, hann þagn-
aði og lnigsaði sig um. »En bætur liggja
til alls« sagði hann. »Kirkjan má ekki leyfa
lagalnot gegn sjálfri sér, en hún má fyrir-
gefa þau gegn háu endurgjaldi, eins og drott-
inn vor gerði á hérvistardögum sínum, hann
hannaði vlirlroðslur, en hann iyrirgaf þær
þegar þeirra var iðrast. Hið sama má kirkj-
an gera að hans dæmi og i hans nafni«.
Svo tóku þan mjög' vingjarniega hönd-
um saman og hún gekk út, en hann sal eftir
mjög stúrinn á svipinn, studdist fram á borð-
ið og hvert tárið á fætur öðru l'éll niður á
það, þó mu/arlegt væri, því Stefán biskup
var bæði stiltur og dulur maður, sem ekki
lét sér alt l'yrir brjósti brenna, samkvæmt
þeim aldaranda. Þegar biskup hafði selið
svona Lim stund, gekk unglingsmaður inn á
gólfið, hann var svipharður, brúnaþungur og
mikilúðugur, og tilkynti biskupi, að Gott-
skálk biskup á Hólum væri kominn með
frítt föruneyti.
Stefán biskum virtist verða feginn l'regn-