Draupnir - 01.05.1905, Page 124
480
DRAUPNIH.
Gottskálk hiskup vék þá að öðru efni, lyrst
að Jóni Sigmundarsyni og sagði liann nú
vera orðinn hlásnauðan ræfil og auðnuleys-
ingja«.
»Já, við höfum hjálpast að því að gera
liann að honum«, sagði Stefán og er það í
raun og veru stórskaði, því maðurinn er
mikilmenni þó svona liafi lil tekist. Mig
iðrar nú að ég setti hann í myrkvastofu, er
hann kom hrakinn og lirjáður að hiðja mig
líknar; ég' lét liann sitja þar í (i daga og
liafði hvorki meðaumkun með honum, hörn-
um lians eða konu, sem hann mest barmaði
sér yfir; þar lét ég hann mest gjalda hrakn-
inga þeirra, sem einn af prestum mínuin
mætti hjá Birni Guðnasyni, sem ég sendi til
að hirta honum stefnn, því ég náði ekki i
Björn sjálfan«.
»Jón á enga konu, Stefán hróðir, eins og
þú veizl og hefir verið mér samdóma um«.
»Jæja, hvað um það, Jón slapp þó út
lyrir konuna, Ögmundur ábóti hað mig lienn-
ar vegna að vægja honum og það gerði ég«-
»Já, svo það geröi áhóti ! Hún er sögð
háll'galin annað veifið«, sag'ði Gottskálk hiskup
við sjálfan sig og braut svo upp á öðru efni.
Undir einr, og ræðan féll niður sal Stelán
biskup með drúpandi höfuð eins og upp
dregin sorgarmynd.