Draupnir - 01.05.1905, Side 126

482
DJÍ AUPNIR.
nærri hrökkva til. IJví haí'ði ég líka heitið
að gera liann öreiga.
Um leið og hann sagði þetta, ískraði
niðri í honum eitthvað svo djöfullegur hlátur
að Stefán biskup horfði forviða framan í
hann og sagði:
»Ég hefi ásótt Jón á ýmsa vegu eins og'
þér er kunnugt, en það alt saman hryggir
mig nú að ég heíi þurft að J)eita. Því það
er engu líkara en nú sé verið að benda mér
á ófullnægt réttlæti í minn eigin garð, þar
sem ég á gamalsaldri er, svo gott sem orð-
inn hlutliafi í einu hinu liroðaJegasta mann-
drápi, sem Jromið lieíir fyrir í langa líð.«
»IJá vildi ég lrelzl óslra, vinur minn og
bróðir Stefán! að öll málaferli oklvar Jóns
lögmanns Sigmundssonar væru nú að byrja,
því þá sltyldi ég ldeltltja miklu tilíinnanlegar
á lionum en ég liefi orltað og þar að aulti á
lielmingi færri árum.«
Stefán bisltup liristi liöl'uðið með þung-
um alvörusvip yfir vini sínum, því lionum
l'anst vera Jtomið meira en nóg. Svo fóru
þeir að tala um Iiættu þá sem vofði yfir trú-
arbrögðunmn og sögðu hver öðrum alt, sein
þeim hal'ði borist í bréfum og með ferða-
inönnmn um liina nýju trúarhreyfingu og
livað henni hefði orðið ágengt o. s. frv. og