Draupnir - 01.05.1905, Qupperneq 130

48(5
DHAUPNIH.
»Ég hefi áríðandi erindagjörð við yður,
herra l)iskup«, sagði nú gamli séra Eiríkur,
sem var orðinn dauðleiður að bíða, því hon-
um var svo óeðlilegl að sitja þegjandi og
aðgerðalaus.
»Sérhver kveður sinnar þariar«, mælti
biskup, stóð þá upp og varpaði sveininum í
kjöltu Kristínar dóttur sinnar og sagði: »Eg
verð líklega að senda þennan svein líka til
bræðra minna, þeir hiðja mig svo vel um
það«.
»Pað gerir þú ekki, l'aðir minn, það er
leiðinlegt heimili sem er barnlausta.
»Vel unduð þið Þorvarður heitinn lög-
maður högum ykkar, þó þið ættuð ekkei't
barn. Svo verður líka Guðrún litla systir
lians eftir«.
»Við höfðum aldrei tima lil að fárast ylh'
barnaleysinu«, svaraði Kristín og þerraði a
sér augun og andlitið með handlíni sínu.
»Við vorum á sífeldu ferðalagi ýmist hérna
heima eða í Noregi«.
»En hvað er nú erindi þitt, séra Eirík'
ur minn?« spurði biskup.
Prestur tók upp hjá sér ofurlítinn l)ögg'
ul, vafði hann í sundur þar lil að valt u1
úr honum glóbjartur, kostulegur sill’urbikar.
Gottskálk biskup setti dreyrrauðan, 1)0
hann væri fyrir löngu búinn að heyra dauða