Draupnir - 01.05.1905, Page 132
488
DRAUPNIIt.
óskapa auð, sem hann lél el'lir sig. Mér var
geíið i skyn af kunnugum, að hann liei'ði líka
ininst mín við það tækifæri og þess vegna
tók ég upp á inig þessa löngu og erfiðu ferð,
því ég gerði Stefáni sæla marga þénustu, gaf
klaustri hans jörð og margt fleira, en þegar
suður kom var ekkert. Ráðsmaður snaraði
til mín lélegum farareyri fyrir að flytja bik-
ariiin og svo búið hefir líkiega stungið af-
gangnum í vasa sinn —«.
»Hann befir líklega enginn vcrið, séra
Eiríkur, því Stefán gekk vel frá öllu í lifandi
lífi —«.
»Hann hefir þá máske sjálfur þurft að
grípa til þess eftir dauðann, fyrst engin var
við hendina að hirða ininn skerf «, sagði
séra Eiríkur og gekk út.
»Eg anza ekki þessari vitleysu -!« Svo
þegar biskup báfði sanzað sig á öllum l'rétt-
unum, sló bann upp sorgar veizlu um kvöldið
einskonar erfisdrykkju, fyrir vildustu vini sína
og lieima menn, J)au Jón sýslumann mág
sinn á Geitaskarði, binn langferðalúna séra
Eirík og ýmsa tigna gesti, sem aldrei vönt-
uðu á biskupssetrinu, og drakk þá klökkur
í anda dánarminni Stefáns biskups og vígði
með því vinarskenkinn. Svo gekk hann árla
til hvílu sinnar og lagði litlu seinna á stað