Draupnir - 01.05.1905, Page 138
494
DRAUPNIR.
»Eg hel'ði þó viljað að þessi mær hefði
borið nafnið initt, því hún líkist mér svo
mikið hvort sem er«.
wLangar þig lil þess, amm» mín?« kall-
aði Pórunn, sem var komin í hringdans við
Ara bjóður sinn, sem var nokkru eldri og
einkar frítt og höfðinglegt ungmenni. Pau
stikuðu stórt í kæti sinni á gólfinu og svo
fylgdu mörg önnur þeirra dæmi. Svo hvíidu
þau sig, þórunn gekk þá til löður síns, þar
sem liann sal yfir taflinu, og hvíslaði í eyr-
að á honum: »Má ekki skira mig uþp aftur,
pápi, og láta mig heita Elínu? Hana ömmu
langar svo mikið lil þess«. Prólastnr hall-
aði sér aftur í sætinu og sagði kýmileitur og
ldappaði á kollinn á lienni: »Það er þér
velkomið, Tóta mín, við gerum þá fyrri skírn
þína að skemri skírn«. Svo fór hann aftur
að lella. Þórunn hljóp aftur lil hinna barn-
anna með mikilli kæti og sagði: »Það er
þér velkomið. rI'óta mín, sagði hann pápi
minn«. Og svo livaif þessi glaði hópur út
i eitt stofuhornið, og gestirnir sáu, að þau
voru að hurðast með gamlan skírnarfont
fullan af vatni. Elín gamla lilóg dátt að
þessu tiltæki harnanna og sagði glöð i anda:
»Ó Iivað lnin Tóta er þó lík henni móð-
ur minni sælu, og í mína ælt, en Ari lilli
þar á móti honum afa sínum sæla og nafna«.