Draupnir - 01.05.1905, Qupperneq 144

DHAUPMR.
500
íls von en hélt hann kæmi íneð gleðitíðindi,
skalf og nötraði aí' ótta og stundi up]i:
»Hann slefndi hinum æruverða biskupi
þeirra fyrir dóm hins allsvitandi, alréltláta
og ahniskunnsama Guðs, að hann standi þar
fyrir ranglálum dómum sínum og forsvari
þá — hjónaskilnaðardóminn, nninaðarleysis-
ástand harnanna sinna og rán fjármuna sinna
— og — «. Veslings maðurinn stóð á önd-
inni og gapti. Hiskup var eins og milli heims
og heljar, en prófastur hvatti hann til að
segja fleira.
»Já«, hélt hann áfram, »hann fórnaði
höndum sínum grátandi lil himins, þegar
hann mælli fram l>essa stefnu —«. Biskup
vildi heyra Ileira með hendingu til prófasts.
»Hann áminti hörn sín, þau er hjá lion-
um voru«, liéll Rámur áfram, »um að lifa
sannkristilegu lííi og að gera engum vísvit-
andi rangl til, og að haga líferni sínu sem
mest el'tir dæmi Jesú Krists sjálfs, en forðast
allar trúarhlekkingar eins og Gottskálk hiskup
stundaði njjp á og kendi prestum sínum að
gera«.
Prófastur horfði framan í biskup til þess
að sjá hvað honum yrði við, en fékk að eins
örvílnunar-tillit og þessi orð:
»Hann segir satt, láttu liann tala«.
»Hvað svo meira?«