Draupnir - 01.05.1905, Síða 147
DRAUPNIR.
503
Nú var biskup orðinn einsamall. En hví-
lík nótt! Hann vissi ekki hvar hann var
veikur, en l'anst þó, að hann væri altekinn
óumræðilega sjrikur! — Ó hversu bænirBjarg-
ar Þorvaldsdóttur hljómuðu nú voðalega í
eyrum lians. Rétt eins og margar, margar
))Líkabangir« dundu þær dimt og þunglyndis-
lega inn í sálu lians. Ó, hversu voðalega
gapti sárið á vanga Jóns heitins Sigmunds-
sonar! Ó, hversu voðalega létu nú allar
lians eigin bannsetningar í eyrum hans —
þærþrumuðu allar hinum geypilegustu hölv-
unaryrðum ylir liann sjálfan i næturkyrðinni;
og glætan af ljósunum, sem mændu svo
draugalega upp yfir skörin, kvísluðust í tólf,
nei tuttugu og fjögur logandi hlys, og liann
sá þeim öllum steypt niður í eitlhvert díki,
i nal'ni heilagrar þrenningar, —• með himin-
hrópandi bölvunaryrðum yfir sjálfan sig. .!á,
þau köfnuðu öll saman á svipstundu, og
hvinurinn við fallið köfnunarsuðan lét
svo ógurlega í eyrum hans. Gutlið í skolj)-
inu, sem kertin duttu ofan í, lét í eyrum
lians eins og skelfingarniður margra vatna,
sem runnu í straumum og veltust eins og
hylgjur í gegnum höfuðið á honum, og tóku
svo liringrásina um allan líkamann. Ógur-
leg hölvunaryrði dundu yfir hann frá óta!
vörum dauðra og lifandi, sem hann hafði