Draupnir - 01.05.1905, Page 152
508
DHAUPNIU.
»Nei, frændi«, svaraði hann nokkuð slutt,
»vér verðum að hafa hérna dvöl í nokkra
daga«.
»Þá verð ég að fara einsamall, því mörg
áríðandi störf bíða mín heima«, sagði séra Jón.
»Já, far þú í friði, og berðu þau hoð að
Þverá, að mín sé ekki svo skjótt von heim«,
sagði ábóti og fór svo aftur að lala við vini
sína.
Vogun vinnur og vogun tapar.
»Og kvíðið þið engu og komið þið þá,
sem kvrrir og tvíráðir standið«.
Þ. Erl.
Yfir þveran himininn, frá einu heims-
skauti til annars, teygðu sig sumpart silfraðir
skýbólstrar í smáum samanþjöppuðum hnoðr-
um og lil iieggja liliða hlár geimur, svo
aðrir með gagnsæjum jöðrum, og svo hver
bekkurinn við annan. En á austurloftinu
sameinuðu skýjabeltin sig í þykka skýhnoðra,
sumstaðar stóra, sumstaðar smáa, með himin-
bláum deplum innan uin ; en í vestri lá breið
og skínandi brydd rák þvert í gegnum ský-
bólstrana, eins og tveir öflugir armar þendu
sig í vestur og austur og öll þessi fegurð
streymdi úl frá þeím upp á himinhvollið.
ketta var hin síðasla friðarkveðja dagsins.