Draupnir - 01.05.1905, Page 153

DIlAUl'NIIi.
509
Allra neðst í vestrinu var grárauður þoku-
lialcki, sem þar huldi alt liið neðra al' sjón-
deildarhringnum. Það var sjáanlegt, að friður
og spekt ríkti hið ei'ra, því ekkert far var á
loi'tinu og skýin hreyttu mjög svo hægt og.
seinlætislega myndum sínum.
í þessu fagra, inndæla veðri var Jón
prófastur Arason einsamall á ferð innan Irá
Eyrarlandi, sem þá var höfuðból, og stefndi;
heim til sín. Hann hal'ði verið í einhverri
húsvitjunarferð og var dapur í anda, því l'rá-
fall Gottskálks biskups fékk mikið á liann,
einkanlega sökum þess, hvernig það bar að>
höndum.
Peir Einar áhöti og Möðruvallapriörinn
voru komnir heim lil sín, en þeir liöfðu ekkii
fundið hann enn þá og honum höfðu engar
'l’regnir borist af prestastefnunhi á Hólum,
sem haldin hafði verið tveim dögum eltir
greftranina.
Honum llaug því ósjálliátt í hug, að nú
mundi lukkan vera frá sér vikin, þegar vin-
ur sinn og vclgerari var liðinn.
Hann vissi, að þeir áhóti höfðu haft
fund við ýmsa presta þar fyrir norðan áður
þeir riðu til jarðarfararinnar, en þeir kvöddu
hann ekki með sér, og Einar áböti, sem
hafði gengið honuin í föður stað, var hanri
svona breytilegur? Hann vissi, að hann átti