Draupnir - 01.05.1905, Page 159

DRAUPNIR.
515
inu upp og gekk iun í lítið og lágt herbergi.
Þar stóð lampi, sem tvö ljós brunnu í, hann
stóð á háum slöpli úr eirblendingi, að öðru
leyli voru húsmunirnir fjórir legubekkir, eitt
borð og á því voru bikarar, blómsveigar, hár-
bönd og smyrslaglös úr alabasti með svo
mjóum liálsi, að liin dýru smyrsli, sem í
þeim voru, gátu að eins lekið í dropatali.
Inni í þessu herbergi voru þrír menn,
tveir al' þeim lágu á sama legubekknum og
sluddust hver up]i við annan, sá þriðji stóð
með krosslagðar hendur fyrir framan þá og
var að tala við þá. Annar al' þessnm tveim-
ur var smár vexti, gráhærður öldungur með
snarleg augu og var klæddur i hvítan skrúða.
Hinn var ríkmannlegur, bar handhringa og
skrautlegan kirlil, gulan að lít og hafði langt
svart hár. Sá þriðji, sem stóð fyrir framan
þá, var stör vexti og sköllóllur, feitur,
útitekinn í andliti með grásprengt skegg, hann
var látlaust klæddur, bar einlitan, gráan kiitil.
í látbragði hans duldist eiLtlivað, sem maður
hlaut að veita eftirtekt, hann var upplitsdjarf-
ur og í allri framkomu lians lá óbifanlegt
sjálfstraust og þótti; það var svo sem auðséð,
að hann var mikill starfsmaður og að hann
hafði oftaren einu sinni verið foringi þar, sem
um lifeðadauða var að tefla. Af því, hvernig
hann bar sig lil, var auðséð, að bann átti