Draupnir - 01.05.1905, Qupperneq 160

DRAUPNIIi.
510
hérna húsuni að ráða, en hinir lilutu að vera
aðkomumenn.
Undir eins og Hippyllos kom inn, gekk
hann á móti honum, sló á h'érðarnar á hon-
um og sagði í drynjandi róm:
»Sá ungi maður, sem kemur á réttuni
tima, þrátt fyrir kappakstur, teningaspil og
stúlkur, er nokkurs verður. Seii’ur veit, að
þegar ég var ungur.þá kom ég ætinlega ofseint«.
Thufrostos ,— svo hét liann — hafði áður
verið riddaraflokksforingi og var þektur undir
nafninu Ivodon liinn máttugi.
Annaðhvort af brjóstþyngslum eða vana
talaði hann sjaldan meira en fimm, sex orð
í einu og þau svo sundurslitin, að það líkti-
isl liundsgelti.
»Ha, ha, ha!« gal) gráliærði, lágvaxn
maðurinn við. »Eg var iíka oflast úli fram
á nótt, en þó að faðir minn væri ekki nema
fátækur málari, þá hafði liann fullkomna
stjórn í húsinu sínu. I’ess vegna fékk ég
lengi gömlu ambáttina okkar lil að setja
rykuga iljáskó fyrir utan herbergisdyrnar
mínar, til þess hann skyldi lialda, að ég væri
heima; en eina nótt komst hann samt að
því, að enginn var inni í herberginu, og svo
var úti með þessa uppfundningu. Æ, þá var
ég á æskualdrinum, — og mér linst vera svo
stutt síðan—og samt er ég nú orðinn gamall
miaðurcc (Framh.)