Ljósberinn - 01.04.1946, Síða 12

72
L JÓ SBERINN
I
Frasögrl hennar var ekki þurr upp-
tálning sogulegra viðburSa. Nei, sögu-
þérsónurnar voru ineð holdi og blóði og
atburðirriir eins ijóslifandi og lnin væri
að segja frá einhverju úr sínu eigin lífi.
Hún leit mjög unglega út, þar sem bún
sat við eldinn og sagði með leiftranai1
augimi kafla úr sögu lands síns. Hún
sagði frá yfirsjónum, hatri og ást, sigr-
um og framförum.
Betri áheyrendur en Jim og Antliony
gat hún ekki fengið. Þeir sátu grafkyrr-
ir og gleymdu erli og önn dagsins með-
an þeir hlustuðu á Jane.
„Það var skrítið“, sagði Anthony og
klóraði sér á bak við eyrað. „Og allt, sem
þú hefur sagt okkur frá, getum við séð
hjá Madame Tussaud. Þá verðum við ao
fara þangað. Er það ekki skynsamlegra,
Jim, heldur en að sjá apana?“
Jim var sammála Antliony. Hann vildi
af stað strax.
Anthony tók yfir um herðarnar á hon-
um og virti hann fyrir sér.
„Það er verst með fötin“, mælti liann.
„Þú lítur sannarlega ekki út eins og þú
værir veizluklæddur, Jim. IJvað virðist
þér, Jane? Getur liann farið í þessu?“
„Nei, við verðum að finna einhver
ráð“, sagði Jane. „Ég skal bæta verstu
götin og þvo skyrtuna hans og sokkana.
En hvernig getum við útvegað honmn
skó?“
„Eg skal sjá uin það. Ef til vill Ián-
ar Mactavish honum skó. Hann á krakka,
sem eru á svipuðum aldri og Jim“.
Anthony grandskoðaði Jim.
„En við verðum líka að útvega hon-
um annan jakka. Hann er á okkar veg-
um, Jane, þess vegna verður liann að
líta þokkalega út“.
Með aðstoð góðviljaðra nágranna
heppnaðist að fá sæmilegan klæðnað á
Jim. Nýi jakkinn eða réttará sagt ný-
legi jakkinn, sem Anthony fann hjá ein-
um skransalanum, var að vísu allt of
stór, og sokkarnir voru stoppaðir langt
upp á boli, en hann var aftur á móti
tandurhreinn frá hvirfli til ilja. Anthony
gaf honum ilmandi feiti í hárið. Þegar
Jim hafði makað feitinni í hárið og greitt
það, var það slétt og gljáandi, rétt eins
og kálfstunga hefði sleikt það.
Jane fann lítinn silkiborða, er hún
hafði geymt árum saman niðri á botni
í dragkistunni sinni. Með honum gat hún
lagað liálsmálið á brúna kjólnum sín-
um, sem orðinn var nokkuð slitinn. Jirn