Nýtt kirkjublað - 01.01.1910, Blaðsíða 13

NÝTT KIRKJTJBLAB
9
Og sú íhugun Mýtur að gera það. Öll slík einlæg og
rækileg rannsókn gerir það æ og ávalt, á hverri tið og hjá
hverri þjóð sem er. En — því miður — mun sérstaklega mikið
hrygðar og blygðunarefni vera fyrir hvern hugsandi og vilj-
andi mann islenzkan — fyrir eigin þjóð á yfirstandandi tíð.
Hver sem þykist sjá það, og þráir að reyna að bæta,
hann verður að leggja fram alla sína krafta, og reyna að ná
huga og hjarta sem flestra með þeirri vakning vilja og vits
sem hann á til.
Vinna meðan dagur er! Árin líða svo skelfing fljótt, og
það er eins og ekkert verði úr þeim!
Og helzta ráðið til að ná til margra viðsvegar er hið
prentaða orð.
Sízt vantar oss það Islendinga. En vinir mínir, konur
og karlar! Takið ykkur tómstundina núna um áramótin,
gen'ð það fyrir mig, stundinni er áreiðanlega vel varið til þess,
og hugsið nú um það, hvort nlt þetta mikla prentaða mál,
sem yfir ykkur hefir verið helt á árinu liðna og inn um ykk-
ar dyr hefir borist, og þið hafið átt að greiða fé fyrir —
hvort það bafi nú auðgað — ykkar eigin sál, hvers og eins og
þá um leið þjóðina í heild sinni, hvort það hafi betrað og
fegrað, frætt og glætt, svalað og nært.
Hvergi á íslandi hefi ég séð slíkt dýrðarland sem milli
Mývatnssveitar og Bárðardals. Gróðurinn sá, ekki í smáblett-
um, heldur víða rétt eins og augað eygir, undan þingeyska
snjónum og langa sólarfarinu.
Og þegar ég svo kem að Gautlöndum, segir vinur minn
Pétur, að féð sé að verða heldur rírara, orðið fullmargt i af-
réttinum. —
„Fullmargt? í þessum feikna gróðri?“
„Jú, það velur svo úr, féð. Og beztu grösin, sem féð
verður vænst af, endast eigi lengur til fulls fjöldanum“.
Það velur úr sauðheimskt féð, en mannkindin kann eigi
að velja sér andlega fæðu!
Hjá mér var um daginn prestur úr fjölmennu presta-
kalli. Þangað hafa slæðst inn — inn í alt preslakallið — 3
eintök af N, Kbl.