Nýtt kirkjublað - 01.01.1910, Blaðsíða 14

to NÝTT KIRKJUBLAÐ
„Þýðir ekki að senda nema tvö frá nýári. Lestrarfélag-
ið vill ekki hafa það lengur“.
„Nú, þið bafið lestrarfélag. Hvaða bækur kaupir það?“
„Ekki nema rómana sem nógu eru spennandi.“
Það er að segja fullir af óþverraglæpum -— og á fúl-
asta, heimskasta máli.
Féð tínir þau grösin sem það verður vænst af. Og eiga
það nú að verða lífgrös hinnar íslenzku þjóðar andstygðar-
sögurnar, sem saklaus og hvitur pappírinn er ataður með?
Og grátlegast að svona munu margar bygðirnar, eins og
þetta fjölmenna prestakall.
Og i þessum bygðarlögum eru þó prestar og skólakennar-
ar með farkenslu og skólum, og hugsandi menn einhverjir,
og vænir menn einhverjir — og um fram alt mæður og feð-
ur, sem tekið hafa á sig þá ábyrgð að koma börnum inn í
heiminn, og enginn finnur, eða lætur á sjást í verkinu, hvaða
voðaspilling þetta er að láta kynslóðina vaxa upp við svona
fóður!
Það segir nokkuð eða hitt heldur, að leggja á metin hinum
megin dálítið af kveri og biblíusögum! Skyldi ekki hitt veröa
lostætara? Og annað verður ekki vel að holdi og blóði, hvorki
á sauðkind né mannkind, nema það sem rennur niður með
góðri lyst.
Verkefnið með andlegt fóður fyrir æskulýðinn er eigi
smátt.
Blaðinu þessu er haldið úti með mjög verulegum halla
— enn á hverju ári. Þeirri kaupendatölu er þó náð, að
borgaði pappír og prentun, ef inn kæmi nokkurn veginn.
Utgefandinn leggur þó á sig kostnað og erfiðleika með
hjartanlegri gleði, af því hann er sér þess vitandi að blaðið
vinnur þarft og gott verk fyrir kristilega þjóðmenning vora,
og getur unnið það verk enn betur, með meiri trú og meiri
kærleika.
Og innilega bið ég yður, vini mína, sem hafið samhug
með veikri viðleitni þessa blaðs, eruð samverkamenn þess og
styðjendur að einhverju leyti, að biðja sameiginlega til guðs,
að hans andi veiti oss vaxandi skilning á því ríki — guðs-