Tímarit iðnaðarmanna - 01.04.1939, Blaðsíða 6

Tímarit iðnaðarmanna.
k'rá prjónlessýningu Öiiiut As-
mundsdóltur og Laufeyjar Vil-
hjálmsdóttur i Markaðsskálanum
síðaslliðinn vetur.
haldlitlar og skjóllitlar væru. Margir töldu ull-
ariðnaðinn á heimilunum úr sögunni, og verk-
smiðjurnar, sem voru fáar og smáar, áttu erf-
itt uppdráttar. Þær átlu full í fangi með að
keppa við norsku verksmiðjurnar, sem þá gerðu
sér alt far um að ná viðskiptum við ísland.
Þær höfðu að sjálfsögðu náð meiri leikni og
fullkonmun í fataefnagerðinni en hinar liér-
lendu.
Eftir aldamótin 1900 fer að komast skrið á
ullarverksmiðjurnar. Gefjun, Alafoss og Fram-
tíðin hafa þann þriðjung, sem liðinn er af öld-
inni, magnast árlega að framkvæmdum og stöð-
ugt bætt við sig nýjum og fullkomnari tækjum,
svo vinnuhrögðin verða meiri og hetri ár frá
ári. Ullarmagnið, sem unnið er úr, mun vera
alt að því i/4 miljón kg. árlega. Stjórnendur
verksmiðjanna: .lónas Þór, Sigurjón Pétursson
og Stefán Ólafsson, hafa með álmga sínum og
dugnaði hrint ullariðnaðinum vel áleiðis. Dúk-
arnir frá þeim tveim verksmiðjum, sem þá
framleiða, Gefjun og Álafoss, eru að ryðja sér
til rúms um land alt, svo menn klæðast þeim
nú mestmegnis, sérstaklega til ferðalaga, lil
hver.sdagsklæðnaðar og við sportiðkanir, hæði
karlar og konur, enda eru fataefnin mjög vel
til þessa fallin. Framfarir sjást árlega í fram-
leiðsmimi og niunii klæðskerarnir hezt geta um
það horið.
Auk þess að vinna fataefni fyrir landsmenn
vinna allar þessar verksmiðjur mjög mikið af
bandi l'yrir almenning, og þá má ekki gleyma
kemhingunni, sem þær láta mönnum í té um
land alt í stórum stíl, ásamt ágætri litun. Alt
það starf ullarverksmiðjanna og sá styrkur, sem'
])ær með því liafa veitt íslenzkum heimilisiðn-
aði t d., er ómetanlegur. Það má óhætt full-
vrða, að verksmiðjurnar hafa stutt heimavinn-
una stórkostlega í starfi, og það er fullvíst, að
hún væri ekki í því horfi, sem hún nú er, ef
þeirra liefði ekki notið við. Ekki verður verk-
smiðjunum um kent þótt vöntun sé á kernb-
ingu handa landsmönnum á vissum timum, því
þær vinna nótl og dag. Kembivélum þarf að
fjölga í landinu, því það er óþolandi að þurfa
að hiða eftir ullinni langt frameftir vetri og
sitja auðum höndum á meðan, eins og oft á sér
stað.
Suðnr-Þingeyingar hafa kemhingu síua á
Húsavík eftir að kembivélarnar brunnu á Hall-
dórsstöðum, og sem betur fer eru nú komnar
kembivélar upp í Austfirðingafjórðungi, en þar
var þörfin mest vegna strjálla ferða, það er nú
aðeins herzlunnmurinn að þær vélar taki til
starfa.
Vestfirðingar hafa mikinn huga á að koma
sér upp kembivélum. Það er mjög illa farið,
að ekki hefir tekist að finna hentugar smávélar
20