Tímarit iðnaðarmanna - 01.04.1939, Blaðsíða 15

Tímarit iðnaðarmanna.
Júlíus Schou, steinhöggvari. Afmæli.
Hann lézt i
Kaupmannahöfn
30. okt. 1938. —
Fæddur var hann
á Borgundarhólmi
21. febr. 1856 og
var því kominn
langt á 83. árið
er hann lézt.
Schou kom fyrst
hingað lil lands
1873, sem mat-
sveinn á skipinu
Va'ldemar (hinu
sama skipi og
„Nonni“ sigldi á
1870). Ekki
var efnahagurinn
betri en svo að
að hann gekk berfættur i skónum; aumkvuðust konur
á Austfjörðum. yfir hann og gáfu honunt sokka.
Hingað til Reykjavíkur kom hann 1880, fyrstur
þeirra útlendinga, sem áttu að undirbúa grjótvinnu
við Alþingishúsið. Hér var hann svo í 40 ár samfleytt.
Eflir kontu hans hingað varð allmikil breyting á
hibýlum manna. Hann hafði jafnan marga menn í
vinnu við að kljúfa grjót og höggva og var ávalt fús
til að leiðbeina mönnum. Fóru þessir menn að byggja
yfir sig steinhús eða steinbæi, í staðinn fyrir torf-
kofana, er þeir höfðu búið í. Sjálfur bygði hann
niörg luis, bæði fyrir sjálfan sig og aðra, bæði úr
steini og timbri.
Schou var framúrskarandi hagur maður og hafði
gott auga. Hann hjó mannantyndir úr islenzkum
grásteini; má þar t. d. nefna mynd af Markúsi Bjarna-
syni skólastjóra, á legsteini hans í kirkjugarðinum
i Reykjavik, og mynd af Jóni forseta, er Ward fiski-
kaupmaður fékk hjá honum og fór með til Englands.
Iíinnig gerði hann mikið að þvi, að teikna manna-
myndir með svartkrít og fékk 20 kr. fyrir stykkið.
Schou var skýr maður og skemtilegur, ávalt syngj-
andi og glaður meðal verkamanna sinna. Hann taldi
sig íslending, þó að hann væri fæddur á Borgundar-
hólmi. „íslandi á ég alt það að þakka, er ég hcfi haft
handa á milli“, sagði hann síðastliðinn vetur við
íslending, er til hans kom, „enda sé ég altaf eftir því
að hafa l'arið frá íslandi". Hann mintist oft þeirrar
hjartagæzku, er hann hafði orðið fyrir hér, er hann
kom liingað fyrst sem berfættur unglingur.
Schou var tvígiftur og voru báðar konur hans
islenzkar. Fyrri kona hans hét Kristín, frá Melkoti
hér í bæ, sæmdarkona bin mesta og voru þau saman
10—12 ár. Seinni kona hans var Sigríður Jónsdóttir,
Guðmundur Eiríksson,
bæjarfulltrúi, varð
fimtugur 2. april.
Hann tók sveins-
próf í trésmíði 19
ára gamall og hef-
ur stundað það
siðan, aðallega
húsasmíði, en
einnig skipasmíði
og venjulega verk
stæðisvinnu. Sjálf-
ur bygði hann
hús í fyrsta skifti
árið 1912, þá 23
ára gamall.
Guðmundi hafa
verið falin mörg
og mikilsverð
trúnaðarstörf
fyrir stéttarbræð-
ur sína og bæjarfélagið. Hann var formaður Tré-
smiðafélags Reykjavíkur í mörg ár. Hefur verið í
fjölda nefnda í Iðnaðarmannafélagi Reykjavíkur. í
stjórn Iðnráðs Reykjavikur lengi og nú nýlega til-
nefndur og skipaður iðnaðarfulltrúi. Hann var i
niðurjöfnunarnefnd Reykjavíkur mörg ár. í bæjar-
stjórn siðan 1930 og þar i bygginganefnd og bruna-
málanefnd. 1938 fékk hann sæti í bæjarráði Reykja-
víkur.
Guðmundur er því starfsmaður mikill, þéttur á
velli og þéttur í lund og mikill vinur vina sinna.
Tímaritið óskar honum allra hcilla.
Ólafur J. Hvanndal
prenlmyndameistari varð sextugur 14. marz s. 1.
Verður þess nánar getið síðar.
uppeldisdóttir Einars Jónssonar snikkara og konu
hans, Ingibjargar Jóhannesdóttur. Sigriður var mesta
greindarkona, söngelsk, ljóðelsk og bókelsk. Faðir
hennar var Jón Gíslason trésmiður, fluttist hann með
fjölskyldu sinni lil Ameríku 1877. Hún lézt 29. sept.
1937.
Einn son lætur Scliou eftir sig, er hann átti með
seinni konu sinni, og er hann búandi í Danmörku.
Ég hefi altaf talið mér hag í því að kynnast mætum
mönnum. Einn af þeim var Schou steinhöggvari,
hinn mikli iðnaðarmaður, með sitt skarpa auga og
sína högu hönd.
Hafðu þökk fyrir alt, horfni vinur!
Siffurður Halldórsson.
29