Tímarit iðnaðarmanna - 01.08.1947, Blaðsíða 13

Iðnaðarritið 7. - 8. XX. 1947
Iðnrekendur á Akureyri sýndu mikinn áhuga
á því, að stofna til félagsskapar, er væri deild í
allsherjarsamtökum verksmiðjueigenda, Félagi
ísl. iðnrekenda. Eftir nokkurn undirbúning var
stofnfundur félagsins ákveðinn að Hótel KEA
hinn 2. apríl. Mættir voru fulltrúar frá flestum
verksmiðjum Akureyrar, að undanskildum verk
smiðjum KEA og SÍS, en von er til að þær komi
allar í félagið.
Samþykkti fundurinn einróma stofnun Iðn-
rekendafélags Akureyrar er vera skyldi deild í
Félagi ísl. iðnrekenda. Eftirfarandi fyrirtæki eru
stofnendur félagsins: Efnagerð Akureyrar, form.
félagsstjórnar, Valgarður Stefánsson; Sindri
h.f. kolsýruvinnsla, forstjóri Egill Sigurðs-
son; Amaró, nærfatagerð, forstj. Skarphéðinn
Ásgeirsson; J. K. Havsteen & Co. dúkaverksm.
forstj. Vigfús Þ. Jónsson; Iðja, amboðagerð, for-
stjóri Lárus Björnsson; Leikföng, forstj. Leifur
Ásgeirsson; Verksmiðjan Drífa, forstj. Otto Páls-
son; Bernhard Laxdal, klæðaverksmiðja; Ofna-
smiðja, Steindórs H. Steindórssonar; Netagerð
Aureyrar, forstj. Óli Konráðsson; J. S. Kvaran,
skóverksmiðja, forstjóri Jakob S. Kvaran;
öl- og gosdrykkir h.f. forstj. Marinó Stefánsson,
I stjórn félagsins voru kosnir:
Vigfús Þ. Jónsson, formaður;
Egill Sigurðsson, ritari og
Skarphéðinn Ásgeirsson, gjaldkeri.
Til vai’a:
Valgarður Stefánsson,
Jakob S. Kvaran.
Leifur Ásgeirsson.
Með stofnun Iðnrekendafélags Akureyrar hef-
ur Félagi ísl. iðnrekenda veizt öflugur styrkur
og er nú svo komið að næstum allar verksmiðj-
ur á landinu, sem ekki eru í opinberri eign, eru
innan vébanda F. I. I. Með slíkum samtökum
er loks skapaður grundvöllur til þess að þing
og stjórn veiti innlendri iðnaðarframleiðslu verð-
uga athygli og viðux’kenni þýðingu verksmiðju-
iðnaðarins fyrir íslenzkan þjóðai’búskap. Enda
mun ekki langt að bíða að þjóð og þing skynji
betur en áður, hvers virði það er að geta full-
unnið nauðsynjavörur í landinu, sem ella væru
ófáanlegar eða kostuðu offjár í erlendum gjald-
Tekjur hins opinbera af sælgætis- oi og gos-
drykkjagerð, nema árlega um 5 milj. króna
Sumir hafa við orð, að óþarft sé að framleiða
sælgæti og gosdrykki í landinu og að betur væri
gjaldeyrinum varið til einhvers annars, en til
hi’áefnis handa slíkum iðnaði. Þeir hinir sömu
hljóta að vera óánægðir við þá ráðamenn í
gjaldeyris- og innflutningsmálum, sem leyfðu
innflutning á allskonar tilbúnu sælgæti fram
til yfirstandandi árs.
Skrifstofa F. I. I. hefur nýlega i samráði við
nokkra sælgætis- og gosdrykkjaframleiðendur
gert athuganir á því hvaða tekjur hið opinbera
fær árlega af sælgætis- öl- og gosdrykkjafram-
leiðslunni innanlands, miðað við fi’amleiðslu ár-
anna 1945 og 1946 og núgildandi tollalög.
Athugun þessi leiddi í ljós að fi’amleiðslutoll-
ar, aðflutningstollar, skattar og útsvör verk-
smiðja þessara nemur árlega um 5 milljónum
króna. Mun það smáræði í gjaldeyri, sem árlega
er látið af hendi rakna fyrir hráefnum til þessa
iðnaðar, betur skila arði til hins opinbera en
margt annað, sem meiri gjaldeyi’i er varið til.
Sælgæti og gosdrykkir eru viðurkenndir nauð-
synlegir hlutir í skemmtiferðalögum og munu
engar nefndir eða ráð fá breytt smekk manna
í þessu efni, þó að gjaldeyrii’inn þverri.
Eða hvort horfir til meiri hollustu fyrir æsku-
lýðinn í landinu að hætt sé að framleiða hér
sælgæti og gosdrykki til hressingar, en áfengis-
framleiðslan aukin með hverjum degi sem líður?
Þingtíðindi níunda iönþingsins koma í næsta
hefti, sem er í prentun.
eyri. Samtök iðnrekenda munu fylgjast af alhug
með þeim málum, er iðnaðinn varða og eru á
baugi hjá þingi og stjórn á hverjum tíma. Munu
þau leggja fram krafta sína til þess að hver iðn-
rekandi á landinu, sem ekki vinnur atvinnuveg-
inum og samtökunum tjón, með því að standa
utan þeirra, geti starfað á heilbrigðum grund-
velli, íslenzkum iðnaði og íslenzkri þjóð til heið-
urs og farsældar. P. S. P.
79