Tímarit iðnaðarmanna - 01.08.1947, Blaðsíða 17

Iðnaðarritið 7. - 8. XX. 1947
Kátir v<»i*ii karlar
Níunda Iðnþing Islendinga verður mörgum
minnisstætt. I fyrsta sinn í veraldarsögunni er
Iðnþing háð í Vestmannaeyjum, og verður þess
vonandi getið í næstu mannkynssögu. Margir
af þeim er það sátu höfðu aldrei til Eyja komið
áður, en þeir er þar höfðu áður verið glöddust
yfir framhaldskynnum af eyjabúum, og rifjuðu
upp gamlar endurminningar.
Fulltrúarnir utan Vestmannaeyja, höfðu safn-
ast saman í Reykjavík og var ætlunin hjá flest-
um að fara loftleiðis til Eyja, og í því augna-
miði var samið við h.f. Loftleiðir um flugfar. Þótt
þinghaldið væri vel undirbúið, hafði láðst að
semja við veðurguðinn, eða samningar við hann
farið óhönduglega, svo að hann fór sínu fram,
flugveður allsstaðar nema milli Reykjavíkur og
Vestmannaeyja. Þeir lofthræddu urðu fegnir en
hinir súrir á svipinn. .
Þegar loftköstin brugðust var horfið að því
ráði, að fara með bifreiðum til Stokkseyrar en
þaðan með vélbát til Vestmannaeyja.
Lagt var af stað frá Kirkjutorgi, föstudaginn
20. júní kl. IOVÍí árd. í tveimur langferðabílum.
Komið til Stokkseyrar um 2 leitið og þar drukkið
kaffi í boði Landssambandsins. Fimm fulltrúar úr
Hafnarfirði og tveir úr Reykjavík gátu ekki orð-
ið samferða, en komu á sama hátt og við, um
miðnætti á laugardag til Vestmannaeyja.
aðarmanna. En ekki finnst mér það gera til þó
fleiri viti það en ég að forvígismenn danskra
húsgagnasmiða sögðu Norðmönnum þaö í fyrra
að húsgögnin til íslands seldu þeir 50% hærra
verði en þau væru seld innanlands í Danmörku.
Upplýst er að um 20 milljónum ísl. kr. hefur
verið varið fyrir dönsk húsgögn síðan stríðinu
lauk. Hvort það er talið til nýsköpunar er
mér ekki kunnugt um, en hitt er víst að á sama
tíma hafa öll leyfi fyrir efnivið til húsgagna-
verkstæðanna verið skorin við nögl og mörg
verkstæði alls engin leyfi fengið fyrir efni.
S. J.
Frá Stokkseyri var lagt af stað um 6 ieytið
í bezta veðri, björtu og kyrru. Útsýni var gott
til sjávarins en landsýn lítil. Menn voru glaðir og
reifir, sungu og trölluðu og tóku léttum tökum
á lífinu. Snemma fór að bera á því að einstaka
farþegar stungu sér æði oft niður í skipstjóra-
klefann, en hann var undir stjórnpalli, misjafn-
lega voru þeir lengi niðri, stigaskömmin niður
stóð beint upp á endann, svo að leikni þurfti til
að klifra hana upp og niður, virtust húsasmiðirn-
ir ekkert vera fljótari en aðrir, eru þeir þó vanir
að príla allan þremilinn, en sameiginlegt með
öllum var, að „kátir“ voru flestir er upp úr ká-
etunni komu aftur.
Vestmannaeyingar eru viðurkenndir sjógarp-
ar og var sem þingfulltrúunum fyndist meira í
munni að heimsækja þá sjóleiðis en loftleiðis,
sérstaklega var þessa vart eftir að landvar var
fengið og öll hætta virtist liðin hjá.
Til Eyja var komið laust fyrir kl. 11 um kvöld-
ið, eftir skemmtilega ferð. Á bryggjunni var
f jöldi fólks saman kominn til að taka á móti fleyt-
unni og innihaldi hennar og skorti þar ekki hlý
handtök og fagnaðarfundi.
Þegar allar kveðjur voru afstaðnar, bauð Iðn-
aðarmannafélagið í Vestmannaeyjum þingfull-
trúunum til kvöldverðar í hinum vistlegu salar-
kynnum samkomuhússins.
Þar ávarpaði form. félagsins, Guðjón Scheving
málarameistari, aðkomumennina, bauð þá vel-
komna til Eyja, en forseti Landssambandsins,
Helgi H. Eiríksson, þakkaði fyrir hönd þingfull-
trúanna.
Iðnaðarmannafél. Vestmannaeyja hafði um
veturinn kosið nefnd manna til að undirbúa
þinghaldið og virtist ekkert skorta á til þess að
allt færi fram eftir beinu striki.
Eftir að aðkomumenn voru orðnir mettir, var
dregið í dilka. Höfðu Eyjaskeggjar skipt hópn-
um á milli sín, einum og tveimur á hvert heimili
eftir ástæðum, svo ekki var húsnæðishrakið.
Sjálfsagt hafa sumir farið seint að sofa þessa
83