Vikublaðið - 03.03.1950, Blaðsíða 18

18
VIKUBLAÐIÐ
VIKUBLAÐIÐ
kemur út á föstudögum og kostax
kr. 2.50 eintakið.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Jóh. Scheving
Sími 5671
i
Afgreiðsla:
Austurstræti 9
Sími 6936
Prentsmiðja:
PRENTFELL H.F.
Þjónar og þj ónustumeyj ar á veit-
ingahúsum ganga h. u. b. 15 kíló-
metra á dag, eða um 450 km. um
árið. Hjúkrunarkonur ganga 13 km.
daglega. Húsmæður, sem gera hrein
heimili sín, ganga 10 km. á dag. En
þær sem ekki gera heimilin hrein
ganga 4 km. Maður, sem plægir
gengur 12 kmj., lögregluþjóxm 9
km. Sumir leikarar þurfa að ganga
mikið á meðan þeir leika. Þeir sem
leika „Hamlet" verða að ganga 1,5
km. hvert sinn er þeir leika þetta
hlutrverk.
★
Því heitar, sem maður elskar ást-
mey sína, þess hættara er við að
hann hati hana innan skamms.
A. E. W. MASON : 5
EITURÖRIN
-----------------Framhaldssagan -----------------
Haslitt tók sér stöðu á slitnu gólfteppinu, og sneri bakinu
við ofninum.
„Það er þetta, Jim,“ hóf hann útskýringar sínar. „í níutíu
og fimna slíkum tilfellum af hverjum hundrað, er eitthvað
annað, eitthvað á bak við sjálft sakarefnið, sem látið er uppi,
eitthvað, sem aldrei er minnzt á, en samt sem áður eitthvað,
sem fjárkúgarinn byggir vonir sínar um árangur á. Venjulega
er það einhver yfirsjón, sem sá, er fyrir fjárkúgunartilraun-
inni verður, blygðast sín fyrir að láta aðra komast eftir, ein-
hve^blettur á nafni fjölskyldunnar, sem myndi verða heyrum
kunnur ef til opinberra málaferla kæmi. Og um eitthvað slíkt
hlýtur að vera að ræða hér. Eftir því sem sakargiftir
Waberski’s eru fráleitari, þeim mun augljósara er að honum
er kunnugt um eitthvað, sem verða má til þess að varpa skugga
á nafn Harlowe-fjölskyldunnar, eitthvað, sem sérhverjum
Harlowe hlýtur að vera áhugamál að haldið sé leyndu. Og því
einu hef ég við að bæta, að ég hef ekki hugmynd um hver f jár-
inn það getur verið!“
„Það geta verið einhverjir smámunir,“ stakk Jim upp á,
„sem snarvitlaus maður eins og Waberski gerir að stórglæp.“
„Já,“ samsinnti Haslitt. „Slíkt á sér stað. Maður, er brýtur
mjög heilann um ímyndaða rangsleitni, sem hann hefur orðið
fyrir, og er auk þess bæði óstöðuglyndur og fjárþurfi — já,
það getur vel verið, Jim.“
Jeremy Haslitt varð léttara um mál.
„Við skulum rifja nákvæmlega upp fyrir okkur það, sem
við vitum um fjölskylduna,“ sagði hann, og dró að sér stól
til þess að sjá betur framan í Jim Frobisher, er sat úti við
gluggann. En hann hafði ekki setzt í stólinn, þegar bankað
var varlega á hurðina, og skrifstofumaður einn kom í gættina
og tilkynnti að óskað væri eftir viðtali.
„Ekki strax,“ sagði Haslitt áður en hann hafði heyrt nafn
þess, er viðtalsins óskaði.
„Eins og yður þóknast, herra,“ sagði skrifarinn og lokaði
dyrunum á eftir sér. Firmað Frobisher & Haslitt rak við-