Vikan - 20.11.1958, Blaðsíða 21

KYJVLEGUR
sveipni hans og þægð, að hann sagði við sjálfan
sig:
— Þetta er það þrekminnsta fífl, sem ég hef
nokkru sinni komizt í kynni við.
Gerardine frænka hafði ætlað sér að fram-
reið iburðarmikla máltíð. Hann fór í gegnum
búðina og geðjaðist vel að þeim þef, sem þar var,
einkum tjörulyktinni. Hann heyrði kvenmann
segja í vindustiganum:
— Flýttu þér Lovise. Hann er að komá.
Frænka hans brosti stöðugt svo að glytti í
tennurnar. Hún kallaði hann „blessaðan drenginn
sinn.“
— Þú færð að kynnast frændfólki þínu. En hvað
það er leiðinlegt, að Bob skuli vera í París. Eg
er sannfærð um að ykkur kemur vel saman.
Þetta hús var ekki nærri því eins skrautlegt
og húsið, sem hann hafði verið í kvöldið áður.
Það var dimmra inni, þrengra og borgaralegra.
Það var stór slagharpa í borðstofunni.
Frænkurnar tvær voru í sínum bezta skrúða.
Önnur var í bláum kjól, hin í bleikum.
— Nei, þakka þér fyrir, Gérardine frænka. Eg
vil ekki vín.
— Ó, þú mátt ekki setja það fyrir þig, sem
skeði í gær. Það var bara eðlilegt eftir allt, sem
fyrir þig hefur komið . . .
Hann hafnaði humamum. Hann svaraði öllum
spurningum kurteislega og sagði ekki annað en
það, sem nauðsynlegt var.
Hins vegar bar hann fram spurninguna, sem
kom öllum á óvart.
— Hvenær fæ ég að sjá Colette frænku?
— Eg vona, að þú farir ekki til hennar, sagði
Gérardine frænka eftir stundarþögn. — Heyndar
ertu nauðbeygður til þess, samkvæmt erfða-
skránni, fyrst þú átt að búa undir sama þaki og
hún. En þú þarft ekki nema rétt að heilsa upp á
hana. Þetta er skopleg erfðaskrá!
— Er hún á líkum aldri og frændi minn var?
— Hún var tuttugu og fimm árum yngri. Þeg-
ar hann kvæntist henni, vísaði hún til sætis í
kvikmyndahúsi, sem hét Olympia.
Um það bil, sem þeir komu aftur til Réaumur-
götu, hafði Jean Plantel endurskoðað mat sitt á
Gilles.
— Þegar betur er að gáð, sagði hann við föður
sinn. — Þá er þessi piltur ekki allur þar sem
hann er séður. Ég hef gefið honum gætur í all-
an dag og ég veit, að ég hef á réttu að standa.
Við skulum fara varlega og gæta okkar.
Fundurinn hófst klukkan tiu morguninn eftir.
Þrátt fyrir lordagigtina, sat Hervineau í for-
sæti. Við hlið hans sat skrifarinn og það lagði
af honum óþef. Raoul Babin var þarna og með
gilda gullkeðju þvert yfir magann og vindil í
munninum, eins og venjulega.
Gérardine Eloi hafði búið sig, eins og hátíð væri
í vændum, en Plantel reyndi með öllu móti að
láta henni skiljast, að Gilles væri undir sinni
vernd.
Einn maður var þarna enn, öldungaráðsmaður,
stór og ruddalegur náungi, sem þeir kölluðu
herra ráðherrann af því að hann hafði
um stundarsakir gegnt ráðherrastörfum
meðan stjórnarskipti fóru fram. Hann hét Penoux
Rataind.
— Herrar mínir .. . Nú held ég áfram að lesa
erfðaskrána.
Gerði hann þetta viljandi. Hann las svo illa
og hratt og hnaut oft um orðin, að engin leið
var að skilja hann. Þegar hann hafði lokið lestr-
inum mælti hann fáein orð til skýringar.
— 1 stuttu máli sagt, herra Gilles Mauvoisin
erfir allar eignir hins látna, i lausu og föstu,
naglfastar og múrfastar, með vissum skilyrðum.
Hann á að búa í húsi hins látna við Quai des
Ursulines og verður að veita ekkjunni Colette
Mauvoisin húsnæði og fæði, ef hún vill búa þar,
og auk þess verður hann að greiða henni tólf
þúsund franka árlega. Þangað til herra Gilles
Mauvosisin verður myndugur, verða herra Plantel
og frú Eloi fjárhaldsmenn hans.
— Það eru líka fáein fleiri atriði í sambandi
við erfðaskrána, sem hægt er að ræða seinna.
Það var fremur dimmt í skrifstofu málaflutn-
ingsmannsins. Skrifstofan var á jarðhæðinni og
það var grænt gler í gluggunum.
— Ég ætla nú, i viðurvist yðar herra ráðherra,
að rétta herra Gilles Mauvoisin hinn innsiglaða
böggul, sem hann á að opna í viðurvist yðar.
Hér er hann.
Ur skrifborðsskúffu sinni tók hann ofurlítinn
stokk, sem var innsiglaður með rauðu vaxi.
— 1 þessum stokk er lykillinn að einkapen-
ingaskáp herra Octaves Mauvoisins, sem hann
hafði múrað inn í vegg i svefnherbergi sínu. En
hvernig sem á því stendur, hefur hann ekki
skilið eftir lykilinn að talnatenglinum, svo að
ekki er hægt að opna skápinn. Með öðrum orð-
um: Skápurinn verður lokaður, þangað til herra
Gilles Mauvoisin, á einn eða annan hátt, finnur
lausnina. Og ákvæði erfðaskrárinnar um þetta
atriði taka af öll tvímæli. Það má ekki undir
neinum kringumstæðum brjóta skápinn upp.
Að lokum þetta: Aukalykill er geymdur í ör-
yggishólfi í Frakklandsbanka... Og nú verð ég
að biðja yður að skrifa undir og síðdegis í dag
gengur erfðaskráin í gildi.
Þegar Gilles kom út á gangstéttina aftur, var
markaðsdagur og allt var á iði á Gargoulleau.
Hann var með lítinn lykil í vasanum, sem sýni-
lega yrði honum aldrei að notum.
— Oldour þætti vænt um, herra ráðherra, ef
þér vilduð doka við og snæða með okkur há-
degisverð, og þér líka, Gerardine.
Það var eins og hann væri <ið ganga heim frá
jarðarför. Babin hafði afsakað sig og farið. Hinn
luralegi öldungaráðsmaður með vatnsbláu glyrn-
urnar var ekki sérlega skrafhreyfinn, en hann
snéri sér að Gilles og sagði:
— Eg verð að óska yður til hamingju ungi
maður... ég vona, að þér séuð verður þess
trausts, sem frændi yðar hefur sýnt yður, en
hann var vinur okkar alla.
Þeir urðu dálítið forviða á þessum unga manni,
sem horfði á þá alla, en þeir gátu ekki lesið
hugsanir hans. Hann var fölur og þjáðist enn þá
af kvefinu. Og hvernig áttu þeir að geta gizkað
á hugsanir hans ? Því í sannleika sagt var hann
að hugsa um stúlkuna, sem hann hafði séð á
bryggjunni i faðmlögum við manninn i ljósa-
skiptunum.
Nú vissi hann, hvar hún vann.
Aðeins hún og vinur hans höfðu gert gys að
honum í gráa frakkanum með hattinn.
III.
1 rökkrinu um kvöldið gekk hann við hliðina
á Gérardine frænku, sem var eins óróleg og hún
væri að fylgja litlum syni sínum í skóla í fyrsta
sinn. Hún hafði nöldrað allt kvöldið. Hún hafði
sent dætur sínar og tvo þjóna til hússins á Quai
des Ursulines og hringt til þeirra á fimm mín-
útna fresti og rifist út af einhverju smáræði,
sem henni hafði dottið í hug.
Vikurplöturnar og Vikurholsteinarnir frá okfcur
eru steyptir úr Vikurmöl úr Snæfellsjökli mal-
aðri í ákveðna kornastærð.
Vikurplötur í einangrun og í milliveggi er ódýr-
asta og bezta lausnin.
Hlaðið bílskúrinn, íbúðarhúsið og útihúsið úr
Vikurholsteinum frá okkur.
Notið aðeins það bezt í bygginguna.
Vikurplöturnar eru óforgengilegar — ehltranstar
— hafa naglhahl sem tré — auðveldar í upp-
setningu og kosta aðeins kr. 34.00 fermetrinn (4
plötur) af 5 cm — 46.00 ferm. af 7 cm og
58.40 ferm. af 10 cm þykkt.
Notið Vikurmöl til einangrunar í gólf og loft
(kr. 25.00 tunnan) — Vikursand til límingar
og í pússningu (kr. 21.00 tunnan) — 1. fl.
pússningasandur keyrður heim kr. 18.00 turrn-
an.
Sendum á þeim tima sem þér tiltakið. Sendmn
gegn póstkröfu um allt land.
Vikur frá okkur er lausnin.
VIKURFÉLAGID
inutn
Framhaldssaga eftir G. Simenon
Sími 10600 — fSringöraut 121
VIKAN
21