Vikan - 20.11.1958, Blaðsíða 27

18/5 Veður er í dag milt og gott,
þó hefir sólar ekki notið
við í dag svo teljandi sé. Hér kom í dag
mcrgt manna i heimsókn, og hafa gestir
ekki verið fleiri hér síðan ég kom til
þessa hælis. Matur var í dag hið hroða-
legasta beljukjöt sem ég hefi nokkurn
tíma bragðað. Það var mér þó nokkur
raunabót að vegna þess að ég var í
seinna lagi til matarins, lenti ég i því
að snæða með tveim þýzkum stúlkum
og var önnur þeirra gullfalleg, mjög
dökk yfirlitum, augun fjörleg og fas
hennar allt mjög glæst. Ég lét í dag
skera hár mitt, og er nú „burstaklippt-
ur“ í bandarískum anda. Mér bárust
af tilviljun þær gleðifréttir að mál mitt
væri mjög í athugun í ráðuneytinu, og
unnið að málum mínum af hinu mesta
kappi. Þetta eitt gefur mér aukinn
þrótt og þá innri gleði sem samfara
er þvi að vita sig enn eiga vini, fólk
sem drengilega reynist þá er mest
á ríður.
19/5 Veður er í dag milt, og gekk
á með skúraleiðingum, og
kom það sér einkar vel, þar sem undan-
farnar vikur hafa verið sólríkir þurrka-
dagar. Ég vann í dag við að snyrta lóð-
ina í kringum fangelsið, og féll vel að
sinna slíkum vorstörfum. Menn pískra
hér mjög um að brátt muni losna veru-
legur hiuti fanga þeirra er liér dvelja
nú og veit ég ekki um sannleiksgildi
þess, veit ekki einu sinni um minn eigin
liag, enda þótt ég voni ávalt hið bezta.
Ég hefi eldíi fundið til leiðinda í dag,
svo teljandi sé. Hinsvegar er vistin hér
langt frá því að geta talist ánægjuleg,
enda geta menn tæpast vænst þess á
þessum stað.
20/5 Fékk í dag botnlangakast,
þó ekki svo slæmt að ég
yrði sendur suður. Dagur þessi leið að
mestu tíðindalaust, og hefi ég fátt eður
ekkert um hann að segja.
21/5 Var í dag lokaður inni
vegna veikinda og svaf
megin hluta dagsins.
22/5 Vaknaði snemma morguns
hress í bragði, snæddi ár-
bít og fór síðan út að vinna. Þannig
leið þossi dagur án nokkurra teljandi
tíðinda. Veður var fremur leiðinlegt,
hvasst og mjög kalt. Hingað komu í
kvöld hinir ágætustu gestir, þ. e. Á. E.
og annar maður einnig úr söfnuði Fíla-
delfíu. Þeir komu hér sérstaklega í heim-
sókn til mín og annars fanga. Heimsókn
þessara manna vakti með mér mikla
gleði og sannaði mér það að bænir mínar
eru heyrðar. Ég mun seint fá fullþakkað
Á. þá fórnfýsi sem hann hefur sýnt mér
með því að veita mér liðsinni sitt. Menn
þessir höfðu hér með okkur tveim stutta
en ánægjulega bænastund.
23/5 Veður er í dag mjög fagurt,
og virðist nú sem aftur sé
að bregða til suðlægrar áttar, ef marka
má hinn mikla hita er var í dag. Ég
vann í dag við að setja niður kartöflur
og þótti mér það starf einkar leiðinlegt.
Það er nú um það bil hálfur mánuður
síðan ég hefi frétt frá mínu fólki. Ekki
hefi ég heldur frétt neitt um losun,
enda þótt mér hafi verið gefnar vonir
um að losna héðan mjög brátt, eða jafn-
vel eftir fáa daga eins og það var í
upphafi orðað. Sennilega hafa komið
fram einhverjir örðugleikar í sambandi
við þessa losun mína og tjáir því ekki
að hugsa um það að sinni. Mjög þykir
mér og leitt að hafa ekkert frétt af
J . ., vona samt að hana muni ég hitta
áður yfir líkur, og á ég í augnablik-
inu ekki aðra ósli heitari.
24/5 1 dag fékk ég sendingu að
heiman sem innihélt mjög
góða skó svo og sigarettur. Einnig barst
mér í dag bréf frá pabba, hann segir
mér þar að í athugun sé að útvega mér
atvinnu, m. a. hjá dagblaðinu X. Mér
finnst ao sjálfsögðu vænt um það eitt,
en hinsvegar er ég hræddur um að ég
geti ekki sinnt störfum blaðamanns að
svo stöddu. Og álít ég því að heppilegra
s5 r.ö cg fengi einhvern annan starfa.
Vi i unnum hér í dag fram til hádegis
við að setja niður kartöflur, og er því
starfi nú brátt lokið. Mér líður mjög
bærilega, en þó kysi ég að fá vitneskju
um dvöl mína hér á þessum stað, því
núverandi ástand að vita ekkert um
sinn hag er mjög slæmt vegna andlegs
jafnvægis. Eg hugsa enn títt um J..,
en því miður virðast allar vonir mínar
sem við hana eru tengdar sem kulnuð
aska, vonir og þrár er aldrei munu
ná að rætast.
25/5 1 dag er Hvítasunnudagur,
veður er mjög gott, hæg
sunnan gola og hiti í lofti enda þótt
ekki njóti sólar við. Eg klæddist í fyrsta
skipti hér innan fangelsisins sparifötum
minum, fannst að vel færi á því þar sem
um stórhátíð var að ræða. 1 dag var
fremur lítið um heimsóknir, en þó bar
svo við að til mín komu þrír ungir
piltar. Mér þótti mjög vænt um að
hitta þessa pilta og þó sérstaklega
þann hug sem þeir sýndu með þessu,
þ. e. að þeim mun fremur hlýtt til mín,
en hitt. I-Iér kom í dag hópur manna úr
söfnuði Filadelfíu, þeir sungu hér og
prédikuðu. Sérstaklega fannst mér mik-
ið koma til söngs þeirra og minnist
ég ekki ánægjulegri stundar nú um lang-
an tíma. Þarna voru og menn sem vitn-
uðu um frelsun sína, hvernig þeir fengu
höndlað hina einu og sönnu hamingju
lífsins, þ. e. að fá að lifa í samfélagi
við Jesúm Krist, lifa í anda hans og
boða öðrum hinn dásamlega boðskap.
Það var sannarlega gleði í svip allra
þessara manna, er þeir stóðu hér frammi
fyrir okkur föngunum og sögðu okkur
frá sínu fyrra liferni, hinu innantóma
lífi heimsins og syndarinnar. Svo og um
samfélagið við Jesú og þá náð og bless-
un sem þvi er samfara. Það er sann-
arlega gæfa hverjum þeim er á þenn-
an hátt fær notið lífsins, í sátt og sam-
lyndi við alla með hreina samvizku
fyrir Guði og mönnum. Eg er nú þessa
dagana mjög að velta fyrir mér eilífð-
armálunum, ég bið til Jesú bæði kvölds
og morgna, ég óska eftir því að njóta
heilbrigos lífs, sem er mér og öðrum
til gagns og ánægju. Ég hygg að mér
veitist þetta auðveldast með því að lifa
i sem nánustum tengslum við kristin-
dóminn, einkum þegar þess er gætt að ég
hef til þessa verið stefnulaust rekald,
sem hefir glatað sinni eiginlegu mynd
í myrkri hins spillta samfélags.
26/5 Dagur þessi var öðrum
fremur leiðinlegur fyrir mig.
Margir fangar fengu heimsóknir og
fréttir af málum sínum. Ég er sífellt
að vonast eftir einhverju ákveðnu í
sambandi við mál mitt. Því mér finnst
mjög slæmt að vera ávallt að vonast
eftir því að losna, án þess þó að vita
neitt ákveðið. 1 dag kom til min yngsti
fanginn hér J . . V .. átján ára piltur
mjög góð sál að því ég bezt fæ séð. Hann
hefir eins og svo margir aðrir hrasað
illa, en hefir þó fullan vilja til þess að
bæta ráð sitt. Hann ræddi við mig um
trúmál, m. a. hvort við gætum ekki
komið hér saman reglulega og lesið
Guðs orð, og öðlast þannig meiri styrk
í viðleitni okkar til bættra lifnaðarhátta.
Ekkert var endanlega ákveðið um þetta.
Ég vona að ég geti orðið þessum pilti
að einhverju liði, því mér finnst sem
hann þarfnist mjög félagsskapar er
gæti leitt hann inn á betri brautir. Enda
þótt segja megi að þetta sé einkenni-
leg afstaða hjá mér, afbrotamanni, að
ætla mér að hjálpa öðrum slíkum. En
það sem veldur er að ég er eldri og
reyndari og ætti þvi með góðum ásetn-
ingi að geta orðið þarna að liði.
VIKAN