Vikan - 26.03.1959, Qupperneq 25

IM fíA'.i GAMAJV
Þessa mynd geta alllr lltað, ef þið farið bara eftlr reglunum. Nóið þið
nú £ litina ykkar og litið eins og bókstafirnir segja til um. Bðkstafurinn B
þýðlr blátt, Br — brúnt, G — grænt, O — orange eða appelsínugult, R —
rautt, Y — gult og V — f jðiublátt.
Það virðist svo sem teiknarinn,
sem teiknaði þessa mynd, hafi gert
ýmsar vitleysur, þegar hann teiknaði
hana. Villurnar eiga að vera 14. Hve
margar getur þú fundið? Þú skalt
lita hverja villu, sem þú finnur og
teldu slðan. Á eftir skaltu lita mynd-
ina.
Hér er dálitið skemmtilegt að fóst við. Reyndu að fó fram margs konar
myndlr með því að brjðta myndina ó ýmiskonar hótt.
BRUÐKA UPIÐ
í ELDHÚSSKÁPNUM
I gærkvöldi var mér boðið í
brúðkaup, sagði Kaspar við
Kláus og Maju. — Nei, er það?
hrópaði Maja. — Hver er það,
sem ætlar að gifta sig? Er það
nokkur, sem við þekkjum?
— Já, já, þið þekkið þau bæði
nijög vel, sagði Kaspar, þau búa
í postulínsskápnum í eldhúsinu.
Kláus varð steinhissa og
sagði. — 1 postulínsskápnum?
Það er víst enginn, sem býr í
skápnum. Þar eru bara föt og
diskar, bollar og skálar.
— Já, það er eitt par af þeim,
sem ætlar að gifta sig, sagði
Kaspar. Eg skil nú ekki, hvað
þú átt við, sagði Kláus.
— Rauði bollinn ætlar að
kvænast bláa fatinu, sagði
Kaspar.
En þegar Kaspar sá, að
hvorki Kláus né Maja vissu
neitt um þessa ástarsögu, sem
gerðist í eldhússkápnum milli
rauða bollans og bláa fatsins,
þá bað hann þau um að setjast
niður og þá skyldi hann segja
þeim söguna. En einmitt þá
komu uppstoppaði bangsinn
Teddý og trébrúðan Hermann
inn í herbergið. Þeir vildu einn-
ig heyra söguna alveg eins og
tindátinn Tenn hershöfðingi.
Þess vegna settust þau öll í
hring um Kaspar, og hann byrj-
aði á sögunni.
Rauði bollinn og bláa fatið
hafa verið ástfangin í langan
tíma. En þó að þau hafi bæði
búið í eldhússkápnum og sézt
á hverjum degi, hafa þau aldrei
farið út saman, af því að rauði
bollinn var vanur að hanga á
krók yfir hillu og bláa fatið
stóð á hillunni fyrir neðan.
Fólkið var vant að segja, að
rauði bollinn og bláa fatið ættu
ekki saman.
Húsmóðirin var oft vön að
líta á rauða bollann og bláa fat-
ið, en hún tók þau aldrei, þeg-
ar hún ætlaði að leggja á borð-
ið, svo að þau liéngu þar hvort
á sínum stað. I skápnum. En
bæði rauða bollanum og bláa
fatinu fannst þau vera mjög ein-
mana og leið.
Dag nokkum gerðist dálítið,
hélt Kaspar áfram. Þegar hús-
móðirin ætlaði að dúka borðið
var hún svo óheppin að brjóta
einn hvítan bolla og eitt hvítt
fat.
Nú er heima, sagði hún, hvað
á ég nú að gera? Nú á ég ekki
nógu marga bolla og föt.
Og vegna þess, að húsmóð-
irin átti ekki annarra kosta völ,
tók hún rauða bollann og bláa
fatið og fór með þau í borðstof-
una.
En hve þetta er fallegur rauð-
ur bolli, hrópuðu gestimir, þeg-
ar þeir sáu rauða bollann. Og
hann lítur svo vel út við hlið-
ina á bláa fatinu.
Frá þeim degi voru rauði
bollinn og bláa fatið saman á
matborðinu á hverjum degi.
Mikið voru þaú hamingjusöm.
Og í gærkvöldi ákváðu þau að
giftast, sagði Kaspar.
— Hvar á brúðkaupið að fara
fram? spurði Maja.
— I skápnum, auðvitað,
svaraði Kaspar.
— Hver á að vera prestur?
spurði Kláus.
— Stóra silfurskeiðin, svar-
aði Kaspar.
— Hver á að vera brúðar-
mey? spurði bangsinn.
— Litla silfurskeiðin, svaraði
Kaspar.
— Hver á að vera brúðar-
sveinn og halda á blómunum?
spurði hershöfðinginn.
— Litli glervasinn, svaraði
Kaspar.
— Hver á að leika brúðkaups-
marsinn? spurði Hermann.
— Það eiga að gera allir disk-
ar og föt, skálar og pottar og
pönnur. Þau eiga að klingja og
slá oð hringja, svo að það verði
brúðkaupsmúsik, sem á engan
sinn líka. Þá munu rauði boll-
inn og bláa fatið aldrei gleyma
brúðkaupinu sínu.
VIKAN
25