Vikan - 03.09.1959, Blaðsíða 2

MAX SJÓSTAKKURINN
NÝJUNG
Áföst hetta.
*
Fyrstir hérlendis
með rafsoðin sjó-
og regnfatnað og
því með mesta
reynslu.
*
MAX SJÓSTAKKARNIR eru saumaðir
með NÆLONGARNI og síðan RAFSOÐN-
IR, sem algjörlega útilokar Ielta.
*
*
Framleiðum einnig regnúlpur, regnföt,
síldarpils, hlífðarsvuntur o. fl. úr beztu
fáanlegum efnum.
*
Verksmiðjan MAX h.f.
Þingholtsstræti 18. — Reykjavik. — Sími 24333
Kœra Aldís.
Mér þykir svo leiðinlegt hvað tilvonandi tengda-
móðir mín hefur breytzt gagnvart mér. Ég hefi
svo miklar áhyggjur út af þessu. Hún sem áður
var svo elskuleg við mig er allt í einu orðin svona
kuldaleg og er farin að bera út ósannar og and-
styggilegar sögur um mig.
Eftir að ég frétti þetta fór ég að heimsækja
hana, og hún lét mig sannarlega finna að ég er
óvelkomin á hennar heimili. Mig langar svo til
að hafa gott samkomulag við hana. Hvað getur
hafa orsakað þessa breytingu á framkomu hennar.
Kvíðin stúlka.
Svar:
Kœra „kvlöin stúlka“.
Án þess aó vita meir um hlutina er erfitt að
svara þessu, en oetli dstæðan sé elcki gamla sagan.
Gamla frúin er farin að óttast að liún muni bráð-
lega missa son sinn til annarrar konu og það ert
ekki þú persónulega sem hún er á móti, heldur
tlivonandi eiginkona sonarins, og mér liggur við
að segja, hver sem hún veröur. Þér œttuð að tala
um þetta við unnusta yðar og ef liann ekki vill
eöa getur hjálpað yður þá er eina leiðin að vera
liolinmóöar þangað til gamla konan er farin að
sœtta sig viö tilhugsunina um að gifting sonarins
er óhjákvœmileg. Reynið að vera vingjarnlegar við
•hana og hafið í huga að þetta eru erfiðir tímar
fyrir hana.
Það verður vonandi ekki langt að bíða, þangað
til hún áttar sig og sœttir sig við hlutina.
YOar Aldís.
Kæra Aldis.
Ég er ekkjumaður um sextugt og hefi þekkt
konu á likum aldri um tima. Hún er ekkja, og við
erum hrifin hvort af öðru. Þar sem við erum bæði
einmana, langar okkur til að slá reitum okkar
saman og gifta okkur. Hús mitt er bæði stórt og
gott, og þar getum við búið og haft það gott i ell-
inni. Hún á engin börn, en nokkra unga ættingja
sem núna rísa upp é afturlöppunum og reyna á
allan hátt að hafa hana ofan af Þessu, telja henni
trú um að Það sé blátt áfram hræðilegt og óeðlilegt,
að vera að hugsa um hjónaband á okkar aldri. Ef
við förum út saman, er hún dauðhrædd um að
einhver sjái okkur sem hún þekkir. Mér finnst
þetta ekki ná nokkurri átt, en mér hefur ekki enn
tekist að sannfæra hana um að við séum frjáls
gerða okkar. Hvernig á ég að fara að?
Gamall biðill.
Kæri biðill.
Einu sinni þekkti ég konu, sem liafði við sama
vandamál að stríða og vinkona yðar. Hún tók bón-
orði mannsins og þau giftu sig. Hún segir: Fyrstu
vikuna brosti fólk í kampinn og var með alls lconar
liótfyndni í okkar garð. Síðan fór það að koma
að heimscekja okkur, og ég get ekki betur séð en
að fólki finnist skemmtilegt að koma til okkar á
okkar hamingjusama heimili sem viö erum nú búin
að eiga saman í tiu ár.
Þetta skuluð þér segja vinkonu yðar, og látið
engan bilbug á yður finna. Tit hamingju.
Aldis.
Kæra Aldís.
Ég er einmana og óhamingjusöm, þó ég sé gift
manni sem af öllum er álitinn góður maður. Hann
bragðar ekki áfengi og er reglumaður í einu og
öllu. Hann er 46 ára og ég sjálf 57. Það sem mér
finnst svo óþolandi er það að annaðhvort sekkur
hann sér niður í reyfara á kvöldin, eða hann hrein-
lega sefur. Einu sinni til tvisvar í mánuði get ég
fengið hann til að koma með mér i bíó. Ef okkur
er boðið eitthvað út, hvort heldur það er til systur
minnar og mágs eða í eitthvað stærra samkvæmi,
fermingu eða þess háttar, þá sofnar hann. Við ríf-
umst aldrei, og ef ég færi þetta í tal við hann þá
svarar hann því til að ég hefði átt að fara ein, ekki
hafi hann verið svo áfjáður í að fara, en ég vilji
V I K A N